Bij een gezonde zwangerschap is het mogelijk om thuis, poliklinisch of in een bevalcentrum te bevallen. Wij bespreken graag met jullie waar jullie wensen liggen. Plaats bevalling Thuis, ziekenhuis of bevalcentrum terug naar bevalling Algemeen De plaats van de bevalling kan in Nederland in geval van een zwangerschap zonder medische indicatie door de ouders zelf gekozen worden. Bij een gezonde zwangerschap en ongestoorde voorgeschiedenis is het mogelijk om thuis, poliklinisch in het ziekenhuis of in een bevalcentrum te bevallen. Is er sprake van een medische indicatie dan is het advies om in het ziekenhuis bevallen. Bij de thuisbevalling, bij de poliklinische bevalling in het ziekenhuis of in een bevalcentrum, wordt de bevalling begeleid door de dienstdoende verloskundige van het Geboortehuis. Bij een medische indicatie wordt de bevalling begeleid door een klinisch verloskundige onder supervisie van de gynaecoloog. Het kan voorkomen dat de bevalling pas tijdens de bevalling medisch wordt (bijvoorbeeld als de bevalling niet wil vorderen, er sprake is van niet helder vruchtwater of wanneer het kindje het moeilijk heeft). Je wordt dan overgedragen aan de klinisch verloskundige en de gynaecoloog. Afhankelijk van de fase van de bevalling waarin dit gebeurt, kan het zijn dat de eigen verloskundige wel bij de bevalling blijft totdat het kindje geboren is. Thuisbevalling In Nederland is het mogelijk om thuis te bevallen. Wanneer er geen medische indicatie is, kan en mag je thuis bevallen. De keuze is aan jullie zelf. Het is belangrijk om te bevallen op de plek waar jullie je allebei op je gemak voelen. Een thuisbevalling mag van 37 tot 42 weken zwangerschap, dus 3 weken voor de uitgerekende datum en 2 weken na de uitgerekende datum. Bij een thuisbevalling komen we als je belt bij je kijken. We voelen aan je buik, luisteren naar de harttonen van de baby en doen zo nodig inwendig onderzoek. Afhankelijk van de bevindingen blijven we of spreken we een tijd af dat we terugkomen. Tijdens dit proces hebben wij een ondersteunende en coachende rol. We bewaken de vordering van het proces en houden moeder en kind (medisch) in de gaten. Wij zullen op een gegeven moment aangeven dat de kraamzorg gebeld mag worden. Zij assisteert ons tijdens de bevalling. Het is mogelijk om op verschillende manieren te bevallen, we bekijken gaande weg wat je een prettige houding vindt. Wanneer de baby geboren is mag hij of zij lekker bij je liggen. De kraamverzorgende maakt beschuitjes en wat te drinken klaar zodat jullie kunnen bijkomen. Na de bevalling helpt de kraamverzorgende je onder de douche, verschoont je bed en helpt met het voeden van de baby. Wil je meer lezen over thuisbevallen, lees dan onze blog . Poliklinische bevalling Bij een poliklinische bevalling komen we als je belt eerst thuis bij je kijken. We doen dan controles, we voelen aan je buik, luisteren naar de harttonen van baby en doen zo nodig inwendig onderzoek. Wanneer je goede weeën en ontsluiting hebt ga je naar het ziekenhuis. Soms komen we eerst een paar keer thuis kijken voordat je naar het ziekenhuis gaat. Als je naar het ziekenhuis gaat, gaan wij in principe direct met jullie mee. De bevalling wordt door ons begeleid. Tijdens dit proces hebben wij een ondersteunende en coachende rol. We bewaken de vordering van het proces en houden moeder en kind (medisch) in de gaten. Wanneer de baby geboren is mag hij of zij lekker bij je liggen. De verpleegkundige maakt beschuitjes en wat te drinken klaar zodat jullie kunnen bijkomen. Voordat je naar huis gaat helpt de verpleegkundige je onder de douche en helpt met het voeden van de baby. In principe mag je na een ongecompliceerde bevalling naar huis. Na de bevalling moet je wel minimaal 3 uur op de verloskamer blijven, dit vliegt echter voorbij. Bevalcentrum Een bevalcentrum biedt een huiselijke sfeer en is een alternatief voor een poli klinische bevalling. In onze regio hebben we een bevalcentrum en deze bevind zich in het Diakonessenhuis in Utrecht. Bevallen met een medische indicatie Bij een medische indicatie (vooraf) is het advies om in het ziekenhuis bevallen. Het kan zijn dat alle controles in de zwangerschap in het ziekenhuis plaatsvinden, maar het kan ook zo zijn dat je pas aan het einde van de zwangerschap de laatste controles in het ziekenhuis bij de klinisch verloskundige of gyneacoloog hebt. Als je gaat bevallen is het advies de klinisch verloskundige te bellen, je zult het telefoonnummer waarop je moet bellen krijgen bij je controles. Het hangt van de medische indicatie af hoe de bevalling verloopt. Vaak is het te vergelijken met een poliklinische bevalling. Het kan zijn dat je na de bevalling wat langer moet blijven, dit hangt van de medische indicatie af. Je wordt dan opgenomen op de kraamafdeling, je partner en baby verblijven gewoon bij jou op de kamer. Voor de controles in het kraambed nadat jullie naar huis mogen, komt de dienstdoende verloskundige van het Geboortehuis weer bij jullie thuis. Handige linkjes Waar bevallen? Tergooi Hilversum Antonius ziekenhuis Leidscherijn Meander Amersfoort Diakonessenhuis Utrecht Geboortehuis Utrecht (bevalcentrum)

Een condoom beschermt je tegen SOA's en is een veelgebruikte vorm van anticonceptie Condooms terug naar anticonceptie Algemeen Het gebruik van condooms is veilig (95-98%) mits je deze op de juiste wijze gebruikt. De voordelen van het condoom zijn vooral dat het beschermt tegen SOA’s en dat het gemakkelijk in gebruik is. Voor veel vrouwen geldt dat ze hiermee geen andere anticonceptie hoeven te gebruiken, zeker als zij last hebben van de hormonen of geen goed alternatief hebben. Condooms zijn gemakkelijk te kopen en in allerlei soorten verkrijgbaar. Het nadeel kan zijn dat het een onderbreking is tijdens de seks en daarmee soms de verleiding dat het zonder een condoom ook wel kan. In deze gevallen kan het zeer gemakkelijk leiden tot een ongewenste zwangerschap. Let altijd even op de houdbaarheidsdatum voor de juiste betrouwbaarheid! Handige linkjes Anticonceptie Keuzehulp anticonceptie

Persoonlijk bevallingsverhaal van Wendy: Van de lauwe wolk gevallen 2020 zou ons jaar worden, we zouden gaan trouwen en als kers op de taart had ik vlak voor ons trouwen een positieve test in handen. We konden ons geluk niet op, zo mooi dat ook dit kindje stiekem bij ons trouwen aanwezig was! Wendy's Story Van de blauwe wolk gevallen W e verheugden ons op de komst van ons kleintje, alles was al (veel te) vroeg klaar. Op wat kwaaltjes en spanningen na ervoer ik een perfecte zwangerschap. Elke keer hoorden we dat we zo'n lekker actief kindje hadden met een sterk kloppend hartje. Met de geslachtsecho moesten we zelfs 3 keer terugkomen omdat hij steeds verkeerd ging liggen, wat moesten we daar om lachen, nu al eigenwijs.... Maar toen... De 20 weken echo... Ik had wel wat spanning vooraf, die ik niet kon verklaren. Ik wilde liever niet, heel gek, want alle andere echo's keek ik naar uit. Die spanning bleek niet geheel onterecht. Nadat ze ons kindje goed bekeek kwam ze in de buurt bij het hartje, een punt wat ik wat spannend vond. Nooit vergeet ik de woorden van de echoscopiste; "ik ga eerlijk tegen jullie zijn, wat ik zie is niet goed.... echt niet goed". Ze legde ons uit wat ze zag (het maagje op de plek van het hartje) en vol verwarring en verdriet, maar toch hoopvol (misschien heeft ze het niet goed gezien of valt het mee) reden we naar huis. Heel lief werden we diezelfde avond nog gebeld door Charlotte, of we begrepen wat er was en hoe we ons voelden. We konden ons verhaal doen en begrepen beter wat er speelde. Gelukkig konden we al heel snel (na 2 dagen al) naar het AMC voor een GUO, de uitgebreide versie van een 20 weken echo. Helaas werd daar de diagnose van de 20 weken echo bevestigd, ons kindje had een CHD (congenitale hernia diafragmatica). De ernst was hier niet goed te bepalen, daarvoor zouden we naar het Erasmus in Rotterdam moeten. Wel adviseerden ze ons om een vruchtwaterpunctie te doen om chromosomale aandoeningen uit te sluiten (de NIPT is niet 100% waterdicht). Helaas was er bij het Erasmus wat meer tijd nodig voor we er terecht konden, we zaten een week in spanning en hoop. Misschien valt het mee, zelfs de hoop dat het zich alsnog vanzelf had opgelost. Maar ook het Erasmus had geen goed nieuws; ons kindje was zeer ernstig ziek. Voordat ik zwanger werd hadden wij al een gesprek gehad over wat we zouden doen bij ernstige afwijkingen. Toen waren we er vrij duidelijk over; we wilden geen kindje op de wereld zetten wat geen eerlijke kans zou krijgen. Maar nu stonden we echt voor de keuze, de moeilijkste keuze in ons leven; gaan we het proberen met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op overlijden, ernstig lijden of in ieder geval een beperking? Of willen we onszelf, ons gezin en ons kindje hiervoor beschermen? We kozen, met pijn in ons hart voor de laatste optie. We gaven onze keuze door en mochten jn het AMC bevallen. Na een paar dagen moesten we ons melden bij de gynaecoloog, hier kregen we nog eens alle informatie, de vraag of we nog steeds achter onze beslissing stonden en we kregen de 1e medicatie mee. Deze moest ik 2 dagen voor de geplande inleiding innemen. Wat een vreselijk moment... Geen weg meer terug, nu werd het afscheid echt ingezet. Op vrijdag 15 januari 2021, 2 dagen na het innemen van dit medicijn meldden we ons in het AMC. De verpleegsters en verloskundigen daar waren zo lief! Er was alle begrip voor ons verdriet. Het moment van inbrengen van de medicatie die de weeën zou opwekken was weer even pittig, nu werd het echt definitief. Enerzijds wilde ik zo graag dat het achter de rug was, anderzijds was ik nog niet toe aan dit afscheid. Het afscheid van een droom, een toekomst, van ons kindje. De bevalling was heftig, maar mooi. Ik werd ontzettend misselijk van de pijn, emoties en medicatie. Aan alle kanten werd ik geholpen en voelde ik me gesteund, zoals de verpleegkundige zo lief zei; "dit afscheid doet al pijn genoeg, de rest maken we je zo makkelijk mogelijk". Met 22+1 werd onze Mason geboren, 27cm lang en 500 gram zwaar. Hij heeft nog een ruim uur in onze armen mogen liggen en waar zijn 1e hartslag in mijn buik plaatsvond had hij de laatste in de armen van zn vader. Aan de buitenkant was er niets aan hem te zien. Ook hier had ik weer een dubbel gevoel over, ergens had ik wel de bevestiging willen hebben van wat men op de echo's gezien had. Maar dan hadden we wellicht niet zulke mooie foto's gehad. Ondanks de moeilijkheden met Covid hebben we (dankzij een superlieve verpleegkundige) hele mooie foto's. Het liefst had ik Stichting Still gevraagd, maar helaas mocht er niemand bij. Onze trouwfotograve heeft mij voor de bevalling wat uitgelegd over mijn camera, de verpleegkundige maakte met zowel mijn camera als de camera van de afdeling prachtige foto's. Ze heeft ons echte gouden uur vastgelegd. Het uur waarin wij als gezin eventjes compleet waren. Deze foto's zijn later bewerkt door onze trouwfotograaf. Zo hebben we prachtige, bijzondere beelden van onze zoon en ons als gezin. Ook hebben we voetafdrukjes, die we later in brons hebben vereeuwigd. Een waardevol aandenken aan onze 1e zoon. Wij hebben ervoor gekozen Mason achter te laten in het ziekenhuis, we hebben hem afgestaan aan de wetenschap. Het gaf ons rust om te weten dat op deze manier zijn veel te korte bestaan een bijdrage levert aan de medische wetenschap van de toekomst. Tegenwoordig is er gelukkig de mogelijkheid om je kindje aan te geven bij de gemeente. Helaas ging dit niet zonder slag of stoot... In Amsterdam wist men niet wat ze er mee aan moesten, de systemen konden niet verwerken dat iemand slechts 1 uur geleefd heeft en gaven steeds foutmeldingen. Via omwegen lukte het toch. Vervolgens moest mijn man naar de gemeente hier in Gooische Meren. Door de omslachtige manier van verwerken in Amsterdam was alleen de geboortemelding door gekomen. Hij werd dus vrolijk gefeliciteerd. Toen hij vertelde wat er werkelijk aan de hand was schrokken ze enorm. Ze hebben direct met Amsterdam gebeld en alles recht getrokken. Nu had onze kleine jongen echt bestaan! Na Mason werd ik weer zwanger, wat een spanning had ik met die zwangerschap. Elke keer de angst dat er iets mis zou zijn en ik het (weer) niet door zou hebben. Ik plande pretecho's vlak voor medische echo's om de spanning te spreiden en zo hebben we het gered tot de bevalling. Ook dit was nog even spannend, met 36 + 4 verloor ik vruchtwater. Vanaf dat moment moest ik opgenomen worden in Tergooi. Mijn man regelde alles thuis. De datum werd spannend, het was half januari en ik wilde pertinent niet dat dit kindje op dezelfde datum geboren zou worden als zijn broer. Van het ziekenhuis kregen we de keuze; iets eerder inleiden of afwachten. We kozen voor inleiden, ik durfde afwachten niet aan, bang voor de datum, maar ook dat er op het laatst nog wat mis zou gaan, ik wilde mn kindje in mn armen! Op 14 januari 2022 (1 dag voor de jaardag van Mason dus) werd onze gezonde zoon Timothy geboren. De cirkel was rond.... Onze jongens hadden ieder hun eigen dag. Wat ik heel bijzonder vond was dat ze zo op elkaar leken ook! Mede daarom hebben we met de new born fotograaf besproken niet te veel slapende/ogen dicht foto's te maken, dit gaf mij te veel associaties met Mason. Naast mijn eigen angst en verdriet heb ik steeds zo veel respect gehad voor mijn man. Er is veel aandacht voor de zwangere vrouw, maar in mijn ogen wordt de rol van de partner vaak wat onderschat. Ga er maar aan staan; je verheugt je op een kindje met je vrouw, samen zien jullie een toekomst als gezin en dan wordt ruw de grond onder je voeten vandaan geslagen. Je gaat zelf kapot van verdriet, maar tegelijkertijd zie je je partner lijden. Ze heeft enorm verdriet, ze rouwt... Je ziet haar mentale pijn, je ziet haar fysieke pijn en je wilt er voor haar zijn. Dat wil je zelf, maar dat wordt ook door de maatschappij verwacht. Jij moet de rots zijn waarop zij kan bouwen. Maar wat de maatschappij "vergeet" is dat jij net zo goed uitkeek naar dit kindje, dat ook jij een kind verloren bent. Je ervaart dan misschien niet de fysieke pijn van de bevalling, het herstel etc, maar je partner zien lijden is ook lijden. Ik ben zo dankbaar dat mijn man dit samen met mij heeft willen doorstaan, dat we in staat bleken om elkaar te vinden, de verschillen in verwerken te respecteren en erkennen en vooral elkaar te blijven zien. In dit hele proces, zowel met Mason als Timothy en de miskraam die ik helaas afgelopen zomer nog had zijn we zo fantastisch fijn begeleid door het Geboortehuis! Er was tijd, ruimte en begrip voor angsten, spanningen, verdriet en niet te vergeten ons verhaal. Wat was ik intens dankbaar dat zij als een van de weinigen foto's wilden zien van Mason en ons verhaal wilden horen. In dat stukje voelde ik me zo eenzaam, ik was moeder geworden, maar voelde me daarin niet erkend. Dankbaar ben ik deze fantastische dames voor deze erkenning, tijd en aandacht. Dit was meer waard dan ze zich waarschijnlijk zullen beseffen. Of er ooit nog een broertje of zusje gaat komen weten we niet, na dit alles is het vertrouwen wel een beetje weg. Naast mijn eigen angst en verdriet heb ik steeds zo veel respect gehad voor mijn man.

Met cyclusmonitoring kun je goed berekenen wanneer je vruchtbare dagen zijn om een zwangerschap te voorkomen of juist te plannen Cyclusmonitoring terug naar anticonceptie Algemeen Je kan als vrouw je menstruatiecyclus in kaart brengen en goed bijhouden. Als je een regelmatige cyclus hebt van 28 dagen, kun je goed berekenen wanneer je vruchtbare dagen zijn om zo een zwangerschap te voorkomen of juist te plannen. De vruchtbare periode bevindt zich tussen de 11de en 16de dag na je eerste dag van je laatste menstruatie. Wil je niet zwanger worden, dan moet je deze dagen vermijden om seksueel contact te hebben of bijvoorbeeld condooms gebruiken. Cyclusmonitoring is redelijk betrouwbaar bij een regelmatige cyclus maar niet erg betrouwbaar als je een onregelmatige cyclus hebt. Er kunnen snel “rekenfoutjes” gemaakt worden en de kans op een ongewenste zwangerschap is hoog. Handige linkjes Anticonceptie Keuzehulp anticonceptie

In een gesprek denken we samen met jou na over het zo optimaal mogelijk maken van de omstandigheden om zwanger te worden. Preconceptioneel advies Zwanger willen worden kan soms de nodige vraagtekens opleveren. Hoe kan jij zorgen voor een optimale start aan een zwangerschap? Persoonlijk advies Zwanger (willen) worden is lang niet voor iedereen een gemakkelijke stap of gemakkelijke keuze. Er kunnen veel dingen spelen die de keuze om een zwangerschap aan te gaan, moeilijk maken. Ook kan het zo zijn dat de wens er is maar de zwangerschap nog uit blijft. Heb je de behoefte om hier met een professional over te praten? Dan ben je bij ons aan het juiste adres! Loop je aan tegen medicijngebruik wat mogelijk schadelijk voor de zwangerschap zou kunnen zijn erfelijke ziektes bij jou of je partner erfelijke ziektes in jouw familie of die van je partner een eerder kindje gekregen met een aangeboren afwijking het ongewenst uitblijven van een zwangerschap een eerdere moeilijke zwangerschap of bevalling meegemaakt je menstruatiecyclus (onregelmatig) je gezondheid voeding en lifestyle spanning of angst Praktisch Alle verloskundigen van het Geboortehuis zijn opgeleid om dit gesprek met jullie aan te gaan. Met veel ervaring en de medische kennis kunnen we jou voorzien van advies. Soms verwijzen we je naar de persoon (huisarts / gynaecoloog / coach / psycholoog / diëtiste) of instantie die jou beter verder kan helpen. Neem contact op met onze praktijk om een afspraak in te plannen. Tip: vul de vragenlijst van zwangerwijzer.nl alvast in, dat maakt het gesprek vaak makkelijker! Mogelijkheden Je kan je ten alle tijden aanmelden voor een preconceptie adviesgesprek. Dit betekent dat we voor een daadwerkelijke zwangerschap samen met jou nadenken over het zo optimaal mogelijk maken van de omstandigheden om zwanger te kunnen worden. We zullen bij dit gesprek jouw vraag aanhoren en jouw medische voorgeschiedenis in kaart brengen. Denk hierbij aan eerdere operaties, medicijngebruik, ziektes bij jou, je partner of in jullie families. Ook kijken we naar eventuele eerdere zwangerschappen en/of bevallingen. Tevens bespreken we jouw “lifestyle”, hoe ziet jouw dagelijks leven eruit? Hoe is jouw eetpatroon, heb je een gezonde BMI (lengte en gewicht). Beweeg je voldoende? Ervaar je veel stress en/of onrust in je leven? Heb je te maken met roken, alcohol of drugsgebruik? Samen kijken we naar wat jij nodig hebt om verder te kunnen. Dit gesprek wordt vergoed door je zorgverzekeraar.

Hier vind je alle voor jou interessante onderwerpen die te maken hebben met jouw bevalling. Tevens vind je hier ook alle zorg en ondersteuning die wij jou als Geboortehuis bieden tijdens jouw bevalling... Hier vind je alle voor jou interessante onderwerpen die te maken hebben met jouw bevalling. Tevens vind je hier alle zorg en ondersteuning die wij jou als Geboortehuis bieden tijdens jouw bevalling... Alles over de bevalling Jouw bevalling Elke bevalling is uniek. Er is geen standaard draaiboek voor hoe een bevalling zal verlopen. We gaan in dit proces uit van jouw kracht en geven je de ruimte om de bevalling op jouw manier aan te gaan, te doorlopen en te beleven. Tijdens de zwangerschap zullen we je leren kennen en gaandeweg ontdekken wat jouw wensen zijn, jouw verleden en jouw manier van kijken naar de bevalling. Voor ons is alles bespreekbaar, we zoeken graag met jou naar het plan wat het beste bij je past. Jij staat centraal! Goed om te weten Een goede voorbereiding is het halve werk! Kennis van wat je kan verwachten tijdens de bevalling, zal je helpen om betere keuzes te kunnen maken tijdens jouw bevalling. Hieronder vind je feitelijke kennis, maar bijvoorbeeld ook een bevalplan om jouw wensen kenbaar te maken. Uiteraard nemen we de tijd om dit rustig met je te bespreken. Plaats bevalling Fasen bevalling Baringshouding Bevalplan Inleiden Beladvies Tips voor de partner Pijnbestrijding Al jouw zorg onder één dak Tijdens de bevalling zullen we jouw wensen als uitgangspunt nemen en stap voor stap kijken wat jij nodig hebt in het gehele proces. Soms heb je als zwangere meer nodig om je kunnen voorbereiden op de bevalling. Hierbij kan onze coach ondersteunen. Merk je dat je tegen de bevalling aan moeilijk kan ontspannen? Of gun je jezelf gewoon nog even een moment om te genieten? Dan kan een ontspannende massage een uitkomst bieden! Persoonlijke begeleiding Massage Coaching De overweldigende kracht, het vertrouwen wat ik terug heb gekregen in mijn lichaam en de positieve ervaring neem ik mijn hele leven mee. Nog zo vaak denk ik hier aan terug en het heeft mij krachtiger gemaakt als vrouw. Bron: Nina's story

Het zwangerenportaal geeft je online toegang tot jouw eigen persoonlijke dossier. Zwangeren portaal Jouw eigen dossier online Welkom bij het Geboortehuis. Wij maken gebruik van het zwangerenportaal. Door het aanmaken van een eigen inlog account zijn al jouw gegevens voor jou zichtbaar. Je hebt hierdoor inzage in je persoonlijke dossier en we kunnen hier bestanden zoals echo's of zwangerschapsverklaring met je delen. Via onderstaande button kan je je direct inschrijven bij ons. Direct inschrijven

Ben jij op zoek naar meer informatie over het zwanger zijn, de bevalling en wat te verwachten van de kraamtijd? Hou je van gezelligheid en lekker kletsen? Kom je graag in contact met mede zwangeren? Neem dan deel aan onze Centering Pregnancy avonden!! Centering Pregnancy Ben jij op zoek naar meer informatie over het zwanger zijn, de bevalling en wat te verwachten van de kraamtijd? Hou je van gezelligheid en lekker kletsen? Kom je graag in contact met mede zwangeren? Lees dan hier alles over onze Centering Pregnancy avonden!! Centering Pregancy Voel je welkom! In onze praktijk wordt al sinds jaren Centering Pregnancy gegeven. Centering Pregnancy zijn groepsbijeenkomsten met andere zwangere vrouwen die ongeveer net zover zwanger zijn als jij. Gedurende de zwangerschap kom je met deze groep meerdere keren bijeen op de praktijk. De groepen worden begeleid door onze verloskundigen met ondersteuning van onze praktijkcoach. De bijeenkomsten zijn altijd in de avond en bij elke bijeenkomst bespreken we verschillende onderwerpen die van belang zijn voor de zwangerschap, de bevalling en de kraamtijd. Er zijn twee avonden waar we jullie (beval) partners ook uitnodigen en met jullie ingaan op de bevalling. In de bijeenkomsten krijgen jullie veel informatie van ons als verloskundige maar maken we ook graag gebruik van de kennis en ervaring die aanwezig is in de groep. Er is veel ruimte voor het stellen van vragen en het delen van je zorgen. Met elkaar zoeken we naar tips en oplossingen. De avonden zijn gezellig en interactief! De Centering Pregnancy wordt door onze cliënten en hun partners als zeer positief ervaren en er ontstaan vaak leuke contacten en vriendschappen. Als afsluiting van de Centering Pregnancy komen we met de groep nog één keer samen als alle baby’s geboren zijn! Wie? beschikbaar voor alle cliënten van het Geboortehuis ook beschikbaar voor cliënten die een medische indicatie hebben en hun zorg in het ziekenhuis hebben (wel de kraamperiode bij het Geboortehuis) begeleiding door 1 van onze verloskundigen en soms door onze praktijkcoach Waar? in onze praktijk in Bussum en in Loenen in de wachtkamer met een kop thee en wat lekkers altijd in de avond van 19.00-21.00 van tevoren krijg je alle data per mail er zijn geen kosten aan verbonden Wat is het? interactieve groepsbegeleiding contact met andere zwangeren een bron van informatie meer en uitgebreider contact met je zorgverlener herkenning en steun ruimte voor al je vragen heel erg leuk en gezellig De Centuring Pregnancy avonden, die het Geboortehuis organiseert, hebben zowel mij als mijn partner enorm geholpen. De avonden waarbij ook de (toekomstige) vaders aanwezig waren, leverde bruikbare tips op. Bron: Menno's story

Een interview met onze Geboortehuis coach Simone over rouwverwerking na een miskraam Interview Simone Rouwverwerking na een miskraam terug naar verlies Het verliezen van een kindje vroeg in de zwangerschap kan een hele heftige gebeurtenis zijn die grote invloed op je heeft. Toch wordt er vaak niet of nauwelijks over gesproken. Soms mag het verdriet er even zijn, maar merk je dat je omgeving al snel probeert de gevoelens die je hebt kleiner te maken of te rationaliseren. Meestal goedbedoelde opmerkingen, zoals ‘het is maar beter zo, er was vast iets mis met het kindje’, hoe goed bedoeld ook, bieden vaak helemaal geen troost. Het is juist door dit soort opmerkingen niet makkelijk om te delen wat er is gebeurd en hoe je je werkelijk voelt terwijl een miskraam zo’n ontzettende impact op je kan hebben. Alle hoop, verwachtingen en toekomstdromen, worden in één keer weggevaagd. En natuurlijk weet je ook wel dat er misschien nog meer kansen komen, maar dat wat je nu voelt is zo groot. Dat komt omdat ons rationele brein misschien wel weet dat het biologisch gezien misschien een vruchtje was dat in aanleg niet goed was, maar ons emotionele brein verliest niet een vruchtje, maar een kindje, dat in onze gedachten al helemaal af was, waar jullie misschien al een naam voor hadden bedacht en waar je al lang over fantaseerde. Ons emotionele brein is veel sneller en krachtiger dan ons rationele brein. Het laat zich door die paar goed bedoelde opmerkingen niet geruststellen. De emoties die je voelt, zijn er en verdwijnen vaak niet zomaar. Wat heb je dan wel nodig? Belangrijk is dat al je gevoelens er mogen zijn: verdriet, gemis, schuldgevoel, ongeloof, boosheid, een gevoel van leegte of misschien juist berusting. Als we gevoelens ruimte geven om echt gevoeld te worden kan ons brein ze daarna makkelijker loslaten. Maak tijd en ruimte voor je verdriet, praat erover met je partner, een vriendin, je moeder of zus. Je kunt natuurlijk ook terecht bij onze verloskundigen. Het kan ook fijn zijn om een afscheidsritueel of een symbolisch plekje te maken met bijvoorbeeld een kaarsje om letterlijk ruimte te maken voor dit kindje en het verdriet dat daarbij hoort. Weet dat het heel normaal is dat je merkt dat je je niet goed kunt concentreren, dingen makkelijk vergeet en erg moe bent. Alle emoties die horen bij zo’n gebeurtenis vergen veel van ons. Wanneer is het goed om hier hulp bij te zoeken? Het is normaal dat je heftige gevoelens hebt bij een miskraam. Als je er veel last van hebt en ook merkt dat die gevoelens eigenlijk niet minder worden of na langere tijd nog steeds in alle heftigheid opspelen kan het heel waardevol zijn om hier hulp bij te zoeken. Het kan moeilijk zijn om door de miskraam ineens echt te voelen dat het leven niet zo maakbaar is en we minder controle hebben dan we zouden willen. Dat kan gevoelens van angst geven. We willen zo graag voorkomen dat dit nog eens gebeurt dat ons brein kan gaan piekeren; je vraagt je af of je misschien iets had kunnen doen om dit te voorkomen zodat je het in de toekomst anders kunt doen. Dit is vrijwel altijd een onterechte vraag, echter ook hier geldt dat ons rationele brein dat wel weet, maar ons emotionele brein veel krachtiger is, waardoor we toch deze onterechte gevoelens, zoals bijvoorbeeld schuld, schaamte of spijt hebben. En hierdoor kunnen we eindeloos blijven malen en deze gevoelens, hoe onterecht ook, maar niet loslaten. Soms is dan alleen praten niet genoeg. Je kunt bij mij op de praktijk terecht, dan kijken we samen hoe we zorgen dat je die emoties kunt verwerken. Daarnaast is het waardevol om te begrijpen dat mensen verschillende manieren hebben om om te gaan met heftige gebeurtenissen. Het kan soms lastig zijn als je partner een hele andere coping strategie heeft dan jij. Daardoor kan het voelen alsof jullie elkaar en elkaar gevoelens niet kunnen begrijpen. Het lijkt misschien alsof het hem of haar minder of soms meer raakt en dat er geen ruimte is voor elkaars beleving. Het kan moeilijk zijn om ook het (grote) verdriet bij de ander te zien. Probeer met elkaar in gesprek te blijven, te zien dat de ander er op een andere manier mee omgaat, en dit niet te veroordelen. Grof gezegd zien we vaak twee reacties, de een wil meer stilstaan bij wat er gebeurd is en hier met aandacht naar kijken, achterwaarts rouwen. De ander heeft juist zijn blik vooruit naar de toekomst en wil het bijvoorbeeld (al) hebben over een volgende zwangerschap, voorwaarts rouwen. Er is geen goed of fout hierin, echter het verschil is soms wel heel lastig. Vraag om ruimte voor jouw gevoelens en geef ook ruimte aan de gevoelens van de ander. Dat ze misschien niet hetzelfde zijn, betekent niet dat ze er niet ook mogen zijn. Er is geen vaststaande tijd tot dit verdriet voorbij is, maar ik gun iedereen die worstelt met gevoelens om daar niet te lang mee te blijven lopen. Zoek hulp om dit op een fijne manier te verwerken, dat kan binnen het Geboortehuis, maar ook via de POH van de huisarts of met een doorverwijzing naar een psycholoog. Blijf er niet alleen mee rondlopen. Vaak zie ik dat het dan later in je leven of mogelijk bij een volgende zwangerschap zoveel extra spanning en angsten kan geven. Ik gun je steun en verwerking zodat je, mocht je in de toekomst zwanger worden, zoveel als voor jou mogelijk is kunt genieten. Mocht je vragen hebben over de informatie van afgelopen week of behoefte hebben aan contact, gesprek of begeleiding voel je dan altijd welkom bij het Geboortehuis.

Wanneer bel je jouw verloskundige bij de bevalling? Beladvies 24 uur / 7 dagen per week terug naar bevalling Wanneer moet je de verloskundige bellen Ten alle tijden geldt dat je ons belt als je zorgen hebt!! Voor je 37ste zwangerschapsweek: Als je vocht/vruchtwaterverlies, bloedverlies of weeën hebt. Na je 37ste zwangerschapsweek: Als je regelmatige weeën gedurende 1,5 uur om de 3-5 minuten hebt die zo’n 60 seconden aanhouden. Als je vruchtwater verliest. We maken onderscheid tussen helder vruchtwater (kleurloos, meestal wat troebel door vlokjes huidsmeer) en meconium houdend vruchtwater (groen van kleur, zeker op een witte ondergrond duidelijk te zien). Als er sprake is van helder vruchtwater dan hoef je ’s nachts niet gelijk te bellen, dat kan ook in de ochtend. Als het vruchtwater groen van kleur is, bel je altijd direct, ook ’s nachts. Tenslotte als de baby niet goed zit ingedaald en je vliezen breken, dan bel je ook en ga je liggen. Het is handig als je wat vruchtwater kunt opvangen zodat de verloskundige er naar kan kijken (of bewaar de kleding waar het in zit) Als je plotseling veel bloed verliest (zoals tijdens een menstruatie). Als je persoonlijke instructies van ons hebt ontvangen. Als je ongerust bent, het even niet meer weet of bij twijfel. Voor spoedgevallen en bevallingen kun je bellen met: 035 - 691 54 58, optie 1 Je krijgt dan de dienstdoende verloskundige aan de telefoon. Handige linkjes Neem contact op Geboortehuis belinstructies Wanneer bel je met de verloskundige? 9 MB Openen Call instructions (ENG) When do you call the midwife? 9 MB Openen Ondersteunend materiaal

Persoonlijk bevallingsverhaal van Laura: Miskraam bij eerste zwangerschap... Huilend stonden mijn vriend en ik in de badkamer met de test in mijn handen. Een ongelofelijk mooi moment waar we al zo lang op hadden gewacht. Zo nuchter als ik ben zei ik tegen hem: ‘’Eerst maar kijken of dit goed blijft gaan’’. Laura's Story Miskraam bij eerste zwangerschap I k had immers in de jaren en maanden voor ik zwanger werd vele internet fora bezocht en veel verschillende ervaringen gelezen. Toen we in januari het Geboortehuis belde voor een eerste afspraak vond ik dat onwerkelijk. Over een paar weken zouden we de eerste echo krijgen en meer informatie krijgen. Die weken voorafgaand aan de afspraak vond ik toen erg spannend, ik had een aantal keer last van licht bloedverlies. Een paar druppeltjes hier en daar op het wc-papier. Na een paar keer heb ik gebeld naar het Geboortehuis, waar me werd verteld dat dit normaal kan zijn en dat er geen reden is tot verder onderzoek of paniek wanneer er geen helderrood of heftig bloedverlies is. Tot ik precies een week voor onze eerste afspraak op een zaterdagochtend opstond en wat helderrood bloedverlies aantrof op het wc-papier. Ik twijfelde of ik wel zou bellen op een zaterdag, maar door mijn slechte voorgevoel heb ik toen toch de telefoon gepakt en gebeld. Ik kreeg Charlotte aan de lijn en ze vertelde me dat ik meteen langs mocht komen op de praktijk. Met een slecht voorgevoel liep ik naar het Geboortehuis, mijn vriend had corona en kon helaas niet mee naar de afspraak. Ik weet nog goed dat ik binnen liep en Charlotte’s deur stond al open, ik kon meteen naar binnen en ze zou een echo gaan maken. Op het moment dat op de tv het beeld tevoorschijn kwam kon ik het zelf al zien. Een baarmoeder met een leeg vruchtzakje. Charlotte legde uit wat ze zag en wat het kan betekenen. Een mogelijke ‘missed abortion’ noemde ze het. Er was waarschijnlijk iets misgegaan met de aanleg in het begin van de zwangerschap. Toen ik weer aan tafel ging zitten samen met Charlotte legde ze me uit wat er mogelijk aan de hand zou kunnen zijn. Ik was wel degelijk zwanger, ik had zwangerschapssymptomen maar er was iets niet goed in de baarmoeder. Charlotte drukte me op het hart dat het niet door mijn eigen toedoen zou kunnen komen en dat het waarschijnlijk een ‘foutje’ in de aanleg is geweest. Om eerlijk te zijn is de rest van het gesprek behoorlijk langs me heen gegaan door de shock en het verdriet van dat moment. Een week later zou ik terugkomen voor een controle echo om te kijken of er echt geen groei had plaatsgevonden. Toen ik weer thuiskwam en mijn vriend heb ingelicht hebben we samen dagenlang gehuild en veel met elkaar gepraat. Een dag later hebben we ook onze ouders verteld over de situatie. Ik en mijn vriend vonden het fijn om er met hen over te praten en onze kinderwens kenbaar te maken na een lange tijd. Gezien het feit dat ik op dat moment een zusje had die zwanger was, wilde ik het ook vertellen aan mijn twee zusjes over onze langdurige kinderwens en deze miskraam. Toen ik mijn jongste zusje vertelde over mijn situatie vertelde ze mij dat ze ‘ook’ zwanger was op dat moment, zij zou een week na mij uitgerekend zijn. Dit kwam op dat moment hard binnen. Een week erna was de afspraak voor een echo ter bevestiging, ik vond het vreselijk om weer naar de praktijk te gaan, om weer geconfronteerd te worden met het slechte nieuws. Ik had gehoopt dat het in die week vanzelf zou gebeuren, dat de miskraam op gang zou komen, maar dat deed het niet. Er werd een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor verdere behandeling. Maar de dag na de bevestigings- echo begon de miskraam toch vanzelf, dus de afspraak in het ziekenhuis is niet doorgegaan. Het ervaren van de miskraam vond ik erg heftig. Charlotte had me verteld wat ik zou kunnen verwachten mocht het op gang komen, krampen, bloedverlies, etc. Maar in de praktijk vond ik het heftiger dan ik had verwacht. Ik stond huilend onder de douche met bloed dat langs mijn benen naar beneden stroomde. De krampen die erbij kwamen kijken waren zoals ik ze nooit had gehad. Ik ben zware menstruaties gewend maar dit was toch echt een ander verhaal. Voor mijn vriend waren deze weken op zijn eigen manier ook moeilijk te verwerken. Hij had natuurlijk geen last van het fysieke gedeelte maar voelde zich vooral wel machteloos om ook maar iets te doen wat hielp. Deels kwam daar een gevoel van falen bij, dat hij iets verkeerd had gedaan. Na de miskraam kwam ik weer op controle bij Charlotte om te kijken of mijn lijf de miskraam netjes en volledig had opgeruimd, dat had het gelukkig. Hierna volgde een gesprek met Charlotte, ze nam de tijd en drukte me meermaals op het hart dat het niet mijn eigen schuld was maar er simpelweg iets mis was met de zwangerschap en dat er geen grotere kans was op herhaling in de toekomst. Ook noemde ze wat statistieken, 1 op de 10 zwangerschappen loopt af in een miskraam. In mijn omgeving had ik geen mensen die een miskraam hadden meegemaakt, gelukkig maar, maar op dat moment voelde ik me toch erg alleen in de situatie. Op het internet zocht ik naar ervaringsverhalen van anderen, De dagen na de miskraam heb ik vrij genomen van mijn werk, om alles even op een rijtje te zetten. Ook mijn vriend had een paar dagen vrij genomen. De tijd na de miskraam vond ik het moeilijk om in aanraking te komen met zwangere vrouwen of zwangerschapsaankondigingen. Maar met twee zwangere zusjes viel dat niet altijd mee. Hun zwangerschappen verliep gelukkig goed, maar ik vond soms erg moeilijk om met ze om te gaan, met name mijn jongste zusje. Haar mijlpalen hadden immers ook de mijne kunnen zijn, dat voelde heel confronterend. We hebben het nieuws gedeeld met een aantal goede vrienden in onze omgeving en onze ouders. Soms was het heel fijn om er over te praten, sommige adviezen of uitspraken waren niet zo handig, zeker niet van mensen die het zelf niet mee hebben gemaakt. Mensen die begripvol waren over mijn situatie en me de ruimte lieten om verdrietig te zijn zonder adviezen of bagatelliseren waren erg fijn. Opmerkingen als ‘’gelukkig kan je wel zwanger worden’’, ‘’je bent nog jong’’, ‘’de buurvrouw van mijn vriendin had het ook, je bent niet alleen, ik weet hoe je je voelt’’ van iemand die het niet zelf heeft meegemaakt helpen niet. Na de miskraam was het niet meteen afgesloten en verwerkt. Alles in mijn omgeving deed me denken aan hoe het na zo’n lange tijd nog niet gelukt is en dat mijn lichaam het niet kon waarmaken. 3 weken later stond ik op de babyshower van mijn zusje, ik ben meerdere malen naar het toilet gevlucht om wat tranen te laten. Niet omdat ik niet blij was voor haar, maar omdat het op dat moment te confronterend was. Hierna zijn nog vele soortgelijke situaties voorgevallen. We wilden heel graag een kindje en na deze gebeurtenis veranderde dat niet. De maanden daarna probeerde we weer zwanger te worden, ik vond dat mentaal heel zwaar, vaak ben ik in tranen uitgebarsten uit verdriet. Toen de periode na de miskraam eenmaal een tijdje achter ons lag en het gelukkige nieuws van een 2e positieve zwangerschapstest mijn vriend bereikte was er toch allereerst heel veel blijdschap dat het inderdaad weer ‘gewoon’ kon lukken. Daarna kwam ook de twijfel wel even voorbij, zou het nu niet weer hetzelfde verhaal worden? Gelukkig bleef hij (nog wel terughoudend richting mij) altijd van het positieve uitgaan. Ikzelf vond het erg lastig om te geloven dat deze zwangerschap goed zou gaan. Nadat ik weer wat bloedverlies had gehad in de eerste weken maakte ik me ontzettend zorgen. Ik hing ‘s avonds aan de telefoon met het Geboortehuis (Lubien) en ze wilde er alles aan doen om me gerust te stellen. Ik mocht de volgende dag met 6,5 week langskomen voor een vroege echo ter bevestiging of geruststelling. Doodsbang waren we voor weer slecht nieuws, dat bloedverlies is namelijk iets wat me meteen terugbracht naar het moment in januari. Toen we weer bij Charlotte op het spreekuur kwamen voor de echo kreeg ik een enorme flashback. Charlotte had dat wel in de gaten en bond er geen doekjes om, ga maar meteen liggen, we gaan kijken, dat praten doen we erna wel. Toen kwam de echo en al gauw hoorde ik Charlotte zeggen, kijk een klein koppend hartje. We barstte in tranen uit, ik kon het niet geloven. Momenteel ben ik 24 weken zwanger en begin ik steeds meer te geloven dat deze zwangerschap wel eens goed zou kunnen aflopen. Na een angstig begin kunnen wij niet wachten tot wij in januari ons kindje mogen verwelkomen. Mensen die begripvol waren over mijn situatie en me de ruimte lieten om verdrietig te zijn zonder adviezen of bagatelliseren waren erg fijn.

De pil of minipil is een betrouwbare vorm van anticonceptie. Pil/minipil terug naar anticonceptie Algemeen Er zijn verschillende soorten en merken van de anticonceptiepil. Hieronder nemen we de combinatiepil en de minipil met je door. Combinatiepil: De pil wordt ook wel de combinatiepil genoemd omdat deze 2 soorten hormoon bevat; oestrogeen en progestageen. De pil zorgt ervoor dat je geen eisprong meer hebt en dat het slijmvlies in de baarmoedermond “taaier” wordt zodat het geen zaadcellen kan doorlaten. Mocht er toch een bevruchting hebben plaatsgevonden dan is het baarmoederslijmvlies niet geschikt om in te nestelen. Het gebruik van de pil kan je heel wat voordelen opleveren: Het is (bij het juiste gebruik) een zeer betrouwbare vorm van anticonceptie. Het is gemakkelijk zelf te nemen en je krijgt er een mooie regelmatige cyclus van. Je kan zelfs je cyclus beïnvloeden door de pil door te slikken of bewust een keer te stoppen voor een menstruatie. Vrouwen met heftige menstruaties ervaren tijdens het pilgebruik meestal dat dit minder is. In principe heb je na het stoppen met de pil snel weer vruchtbaar als je graag zwanger wil worden. Het gebruik van de pil heeft zelfs een beschermende werking tegen het ontwikkelen van verschillende kankersoorten zoals darm en ovariumkanker. Maar het gebruik van de pil heeft ook nadelen: Je kan er verschillende bijwerkingen van krijgen zoals gewichtstoename, somberheid, gespannen borsten, hoofdpijn, misselijkheid, tussentijdse bloedingen en minder zin in seks. De pil beschermt je niet tegen een SOA en de pil kan zijn werking verliezen als je deze niet consequent neemt (bij een onregelmatig leven) of als je ziek bent. Bij koorts en/of overgeven is de pil niet meer betrouwbaar en kan je ongewenst zwanger worden. Ook geeft het gebruik van de pil meer risico op trombose (bloedpropjes in je bloedvaten). Dit is vooral het geval bij vrouwen boven de 35 jaar, vrouwen die roken, bij trombose in de familie, bij vrouwen met een hoge bloeddruk of migraine met aura, bij vrouwen met overgewicht en vrouwen die weinig bewegen. Kosten: Vanaf 21 jaar betaal je zelf voor de pil. Tussen 18 en 21 jaar vergoed de zorgverzekeraar de kosten maar deze gaan eerst van je eigen risico af. Onder de 18 jaar worden de kosten volledig vergoed. De kosten hangen erg af van welk merk je gebruikt. Gemiddeld ligt de prijs voor een doosje voor 3 maanden tussen de €10,00 en €25,00. Minipil: De minipil bevat maar 1 soort hormoon; progestageen. De werking van de minipil is hetzelfde als bij de combinatiepil maar bij de minipil komt het er veel meer op aan dat je deze elke dag trouw neemt rond hetzelfde tijdstip. Het vergeten of slordig nemen van de minipil kan sneller tot een zwangerschap leiden dan bij de combinatiepil. Het voordeel van de minipil ten opzichte van de combinatiepil is dat deze wel tijdens de borstvoeding gebruikt kan worden. Verder zijn de voor en-nadelen van de minipil gelijk aan de combinatiepil. Dat geldt ook voor de kosten. Handige linkjes Anticonceptie Keuzehulp anticonceptie