Een plek waar onze cliënten hun persoonlijke bevallingsverhalen graag aan jou willen vertellen. Duik in de unieke wereld van zwanger zijn en bevallen. Lees, geniet en ervaar... Een plek waar onze cliënten hun persoonlijke bevallingsverhalen graag aan jou willen vertellen. Duik in de unieke wereld van zwanger zijn en bevallen. Lees, geniet en ervaar... Geboortehuis Story's Overzicht van onze Story's Story Shiva Story Lisa Story Lieke Story Koningsdag Story Michelle Story Lotte Story Menno Story Florine Story Anne Story Kelly Story Wendy Story Stephanie Story Anna Story Charlotte Story Rowena Story Mylene Story Laura Story Cecile Story Laura Story Anouk Filter op onderwerp Alle Badbevalling Buiten de richtlijn Centering Pregnancy Hands off bevalling Inleiding Keizersnee Partner Thuisbevalling Verlies Adelyne Laura B Anouk Mylene Charlotte Cecile Stephanie Kelly

Persoonlijk bevallingsverhaal van Charlotte: De geboorte van Lieke... Mijn eerste bevalling was een geplande keizersnede waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Mijn placenta lag voor het geboortekanaal, dus ik had geen andere optie. Toen ik opnieuw zwanger raakte wist ik dat ik volgens protocol ‘medisch’ was en in het ziekenhuis zou moeten bevallen... Charlotte's Story De geboorte van Lieke... D at ik volgens protocol "medisch"was en in het ziekenhuis zou moeten bevallen vond ik moeilijk om te accepteren. Want buiten het litteken om, ben ik verder gezond en zag ik mijzelf niet als ‘hoog risico’-zwangere. Een natuurlijke thuisbevalling in bad was mijn grootste wens... Halverwege mijn zwangerschap is Barbara W. bij ons thuis langs geweest om onze opties te bespreken. Samen met mijn man hebben we onze wensen voor de bevalling en de risico’s die horen bij een VBAC (vaginal birth after cesarean) besproken. We kwamen erachter dat onze percepties van de risico’s nogal uiteenliepen en de beste manier om het samen eens te worden over het geboorteplan was op zoek te gaan naar meer informatie. Zogezegd, zo gedaan. Ik haalde veel kennis en informatie uit boeken (Vrije Geboorte, Mijn reis naar binnen en MAMA’en) en online door het volgen van geboorteprofessionals op Instagram (@vrijegeboorte, @niravandijk, @vroedvouwmargot, @doulatribe.nl, @ninapierson, @volvertrouwen, @mijnvbac). Zij delen wetenschappelijk onderbouwde informatie over het geboorteproces en de geboortezorg. Ook heb ik via ZOOM een gratis VBAC- webinar gevolg van Doula Tribe. Om een beeld te krijgen van hoe een VBAC in het ziekenhuis zou verlopen heb ik online de protocollen opgezocht en gelezen. Onze conclusie: we moeten niks en in overleg met onze zorgverleners kan en mag héél véél. Je hebt veel rechten en keuzes die je mag en kúnt maken tijdens je bevalling. Hierdoor voelde we ons gesterkt om ons eigen plan te trekken. Thuis bevallen vonden we uiteindelijk een te groot risico, maar ik wilde pas overgaan op een medische bevalling als daar echt aanleiding voor zou zijn. Dus ik besloot de mogelijkheid voor een poliklinische bevalling onder leiding van het Geboortehuis te gaan onderzoeken. Met dit plan weken wij af van het protocol en daar moet in eerste instantie de verloskundige wel achterstaan. Mijn geboorteplan is besproken in het praktijkoverleg en gelukkig iedereen kon zich vinden in ons plan. Dat was een enorme opluchting. De volgende stap was om het ziekenhuis te overtuigen, maar dat was niet zo eenvoudig. We hebben meerdere gesprekken gevoerd met de gynaecoloog van TerGooi Blaricum en het Meander Medisch Centrum in Amersfoort. Na goed overleg met de ziekenhuizen en het Geboortehuis hebben we uiteindelijk afgesproken dat ik (volgens protocol) een draadloze CTG om zou doen, maar dat de begeleiding van mijn bevalling bij het Geboortehuis zou blijven (afwijking van protocol). Op 27 juni 2022 begonnen rond 21:30 de weeën en de volgende ochtend om 6:30 heb ik het Geboortehuis gebeld. Barbara to B. kwam langs en met 2cm ontsluiting heeft zij TerGooi en het Meander gebeld. In beide ziekenhuizen was geen plek dus we besloten wat langer thuis te blijven in plaats meteen uit te wijken naar een ander ziekenhuis. Ik ben onder de douche gaan staan en om 8:30 heeft Lubien (die Barbara inmiddels had afgelost) nogmaals gebeld naar de ziekenhuizen. Onze conclusie: we moeten niks en in overleg met onze zorgverleners kan en mag héél véél. Je hebt veel rechten en keuzes die je mag en kúnt maken tijdens je bevalling. Hierdoor voelde we ons gesterkt om ons eigen plan te trekken. TerGooi had een kamer vrij! Helaas zonder bad, dus eenmaal daar ben ik weer onder de douche gaan staan. Het warme water hielp de rugweeën wat te verzachten, maar rond 11:00 heb ik om pijnstilling gevraagd. Ik kon geen houding of manier meer vinden die mij door de pijnlijke en intense rugweeën heen kon helpen. Na het meten van mijn ontsluiting (4cm) en overleg met mijn man en Lubien heb ik gekozen voor een ruggenprik. Door onze uitgebreide voorbereiding wist ik wat er zou gebeuren en wat de consequenties waren. Daardoor bleef ik rustig en kon ik mij goed blijven concentreren op de weeën. Ik durfde aan te geven wat ik wel en niet wilde. Ik heb een paar keer tegen de verloskundige van het ziekenhuis gezegd dat ze rustig aan moest doen of even moest stoppen, want ze handelde veel te snel. Mijn vliezen werden gebroken en er werd een schedelelektrode in het hoofdje van de baby geplaatst. Alles ging op mijn tempo, ook toen mijn bevalling medisch werd. De anesthesist was aanwezig en ik kon vrijwel direct naar beneden, wat een opluchting! Ik had verwacht dat Lubien weg zou (moeten) gaan, maar ze bleef en ging samen met mij en mijn man mee naar beneden. Dat was zo ontzettend fijn! Eenmaal terug op de kamer nam Barbara het weer van Lubien over. De uren verstreken, maar mijn weeën werden niet sterker. Het ziekenhuis gaf mij twee opties: weeënopwekkers inzetten of overgaan op een keizersnede. Wij besloten zelf voor een derde optie: afwachten. Dit was een risico voor mijn litteken, maar het ging goed met mij en de baby. Toen er om 14:30 nog geen vooruitgang was in mijn weeën en ontsluiting hebben mijn man en ik besloten over te gaan tot een keizersnede. Ik voelde mij niet comfortabel bij de inzet van weeënopwekkers en de daar bijhorende risico’s voor mijn litteken. Ik heb met de gynaecoloog de tijd genomen om mijn wensen voor de gentle sectio te bespreken (navelstreng laten uitkloppen en zelf doorknippen, direct huid-op-huid) en om 15:16 is onze dochter Lieke in alle rust geboren. Ik wist dat ik het verloop van mijn bevalling niet kon plannen en heb altijd rekening gehouden met scenario’s als pijnstilling en een tweede keizersnede. Door mij goed voor te bereiden had ik de regie en dat was voor mij het allerbelangrijkste. Ik wist wat mijn rechten en opties waren en bepaalde zelf het tempo... In het hele proces van de voorbereiding tot aan de geboorte van onze dochter hebben wij heel veel steun, begrip, liefde en begeleiding gekregen van alle verloskundigen van het Geboortehuis. Daar zijn wij hen eeuwig dankbaar voor.

Persoonlijk bevallingsverhaal van Laura: Miskraam bij eerste zwangerschap... Huilend stonden mijn vriend en ik in de badkamer met de test in mijn handen. Een ongelofelijk mooi moment waar we al zo lang op hadden gewacht. Zo nuchter als ik ben zei ik tegen hem: ‘’Eerst maar kijken of dit goed blijft gaan’’. Laura's Story Miskraam bij eerste zwangerschap I k had immers in de jaren en maanden voor ik zwanger werd vele internet fora bezocht en veel verschillende ervaringen gelezen. Toen we in januari het Geboortehuis belde voor een eerste afspraak vond ik dat onwerkelijk. Over een paar weken zouden we de eerste echo krijgen en meer informatie krijgen. Die weken voorafgaand aan de afspraak vond ik toen erg spannend, ik had een aantal keer last van licht bloedverlies. Een paar druppeltjes hier en daar op het wc-papier. Na een paar keer heb ik gebeld naar het Geboortehuis, waar me werd verteld dat dit normaal kan zijn en dat er geen reden is tot verder onderzoek of paniek wanneer er geen helderrood of heftig bloedverlies is. Tot ik precies een week voor onze eerste afspraak op een zaterdagochtend opstond en wat helderrood bloedverlies aantrof op het wc-papier. Ik twijfelde of ik wel zou bellen op een zaterdag, maar door mijn slechte voorgevoel heb ik toen toch de telefoon gepakt en gebeld. Ik kreeg Charlotte aan de lijn en ze vertelde me dat ik meteen langs mocht komen op de praktijk. Met een slecht voorgevoel liep ik naar het Geboortehuis, mijn vriend had corona en kon helaas niet mee naar de afspraak. Ik weet nog goed dat ik binnen liep en Charlotte’s deur stond al open, ik kon meteen naar binnen en ze zou een echo gaan maken. Op het moment dat op de tv het beeld tevoorschijn kwam kon ik het zelf al zien. Een baarmoeder met een leeg vruchtzakje. Charlotte legde uit wat ze zag en wat het kan betekenen. Een mogelijke ‘missed abortion’ noemde ze het. Er was waarschijnlijk iets misgegaan met de aanleg in het begin van de zwangerschap. Toen ik weer aan tafel ging zitten samen met Charlotte legde ze me uit wat er mogelijk aan de hand zou kunnen zijn. Ik was wel degelijk zwanger, ik had zwangerschapssymptomen maar er was iets niet goed in de baarmoeder. Charlotte drukte me op het hart dat het niet door mijn eigen toedoen zou kunnen komen en dat het waarschijnlijk een ‘foutje’ in de aanleg is geweest. Om eerlijk te zijn is de rest van het gesprek behoorlijk langs me heen gegaan door de shock en het verdriet van dat moment. Een week later zou ik terugkomen voor een controle echo om te kijken of er echt geen groei had plaatsgevonden. Toen ik weer thuiskwam en mijn vriend heb ingelicht hebben we samen dagenlang gehuild en veel met elkaar gepraat. Een dag later hebben we ook onze ouders verteld over de situatie. Ik en mijn vriend vonden het fijn om er met hen over te praten en onze kinderwens kenbaar te maken na een lange tijd. Gezien het feit dat ik op dat moment een zusje had die zwanger was, wilde ik het ook vertellen aan mijn twee zusjes over onze langdurige kinderwens en deze miskraam. Toen ik mijn jongste zusje vertelde over mijn situatie vertelde ze mij dat ze ‘ook’ zwanger was op dat moment, zij zou een week na mij uitgerekend zijn. Dit kwam op dat moment hard binnen. Een week erna was de afspraak voor een echo ter bevestiging, ik vond het vreselijk om weer naar de praktijk te gaan, om weer geconfronteerd te worden met het slechte nieuws. Ik had gehoopt dat het in die week vanzelf zou gebeuren, dat de miskraam op gang zou komen, maar dat deed het niet. Er werd een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor verdere behandeling. Maar de dag na de bevestigings- echo begon de miskraam toch vanzelf, dus de afspraak in het ziekenhuis is niet doorgegaan. Het ervaren van de miskraam vond ik erg heftig. Charlotte had me verteld wat ik zou kunnen verwachten mocht het op gang komen, krampen, bloedverlies, etc. Maar in de praktijk vond ik het heftiger dan ik had verwacht. Ik stond huilend onder de douche met bloed dat langs mijn benen naar beneden stroomde. De krampen die erbij kwamen kijken waren zoals ik ze nooit had gehad. Ik ben zware menstruaties gewend maar dit was toch echt een ander verhaal. Voor mijn vriend waren deze weken op zijn eigen manier ook moeilijk te verwerken. Hij had natuurlijk geen last van het fysieke gedeelte maar voelde zich vooral wel machteloos om ook maar iets te doen wat hielp. Deels kwam daar een gevoel van falen bij, dat hij iets verkeerd had gedaan. Na de miskraam kwam ik weer op controle bij Charlotte om te kijken of mijn lijf de miskraam netjes en volledig had opgeruimd, dat had het gelukkig. Hierna volgde een gesprek met Charlotte, ze nam de tijd en drukte me meermaals op het hart dat het niet mijn eigen schuld was maar er simpelweg iets mis was met de zwangerschap en dat er geen grotere kans was op herhaling in de toekomst. Ook noemde ze wat statistieken, 1 op de 10 zwangerschappen loopt af in een miskraam. In mijn omgeving had ik geen mensen die een miskraam hadden meegemaakt, gelukkig maar, maar op dat moment voelde ik me toch erg alleen in de situatie. Op het internet zocht ik naar ervaringsverhalen van anderen, De dagen na de miskraam heb ik vrij genomen van mijn werk, om alles even op een rijtje te zetten. Ook mijn vriend had een paar dagen vrij genomen. De tijd na de miskraam vond ik het moeilijk om in aanraking te komen met zwangere vrouwen of zwangerschapsaankondigingen. Maar met twee zwangere zusjes viel dat niet altijd mee. Hun zwangerschappen verliep gelukkig goed, maar ik vond soms erg moeilijk om met ze om te gaan, met name mijn jongste zusje. Haar mijlpalen hadden immers ook de mijne kunnen zijn, dat voelde heel confronterend. We hebben het nieuws gedeeld met een aantal goede vrienden in onze omgeving en onze ouders. Soms was het heel fijn om er over te praten, sommige adviezen of uitspraken waren niet zo handig, zeker niet van mensen die het zelf niet mee hebben gemaakt. Mensen die begripvol waren over mijn situatie en me de ruimte lieten om verdrietig te zijn zonder adviezen of bagatelliseren waren erg fijn. Opmerkingen als ‘’gelukkig kan je wel zwanger worden’’, ‘’je bent nog jong’’, ‘’de buurvrouw van mijn vriendin had het ook, je bent niet alleen, ik weet hoe je je voelt’’ van iemand die het niet zelf heeft meegemaakt helpen niet. Na de miskraam was het niet meteen afgesloten en verwerkt. Alles in mijn omgeving deed me denken aan hoe het na zo’n lange tijd nog niet gelukt is en dat mijn lichaam het niet kon waarmaken. 3 weken later stond ik op de babyshower van mijn zusje, ik ben meerdere malen naar het toilet gevlucht om wat tranen te laten. Niet omdat ik niet blij was voor haar, maar omdat het op dat moment te confronterend was. Hierna zijn nog vele soortgelijke situaties voorgevallen. We wilden heel graag een kindje en na deze gebeurtenis veranderde dat niet. De maanden daarna probeerde we weer zwanger te worden, ik vond dat mentaal heel zwaar, vaak ben ik in tranen uitgebarsten uit verdriet. Toen de periode na de miskraam eenmaal een tijdje achter ons lag en het gelukkige nieuws van een 2e positieve zwangerschapstest mijn vriend bereikte was er toch allereerst heel veel blijdschap dat het inderdaad weer ‘gewoon’ kon lukken. Daarna kwam ook de twijfel wel even voorbij, zou het nu niet weer hetzelfde verhaal worden? Gelukkig bleef hij (nog wel terughoudend richting mij) altijd van het positieve uitgaan. Ikzelf vond het erg lastig om te geloven dat deze zwangerschap goed zou gaan. Nadat ik weer wat bloedverlies had gehad in de eerste weken maakte ik me ontzettend zorgen. Ik hing ‘s avonds aan de telefoon met het Geboortehuis (Lubien) en ze wilde er alles aan doen om me gerust te stellen. Ik mocht de volgende dag met 6,5 week langskomen voor een vroege echo ter bevestiging of geruststelling. Doodsbang waren we voor weer slecht nieuws, dat bloedverlies is namelijk iets wat me meteen terugbracht naar het moment in januari. Toen we weer bij Charlotte op het spreekuur kwamen voor de echo kreeg ik een enorme flashback. Charlotte had dat wel in de gaten en bond er geen doekjes om, ga maar meteen liggen, we gaan kijken, dat praten doen we erna wel. Toen kwam de echo en al gauw hoorde ik Charlotte zeggen, kijk een klein koppend hartje. We barstte in tranen uit, ik kon het niet geloven. Momenteel ben ik 24 weken zwanger en begin ik steeds meer te geloven dat deze zwangerschap wel eens goed zou kunnen aflopen. Na een angstig begin kunnen wij niet wachten tot wij in januari ons kindje mogen verwelkomen. Mensen die begripvol waren over mijn situatie en me de ruimte lieten om verdrietig te zijn zonder adviezen of bagatelliseren waren erg fijn.

Je leest en hoort er steeds meer over: bevallen in bad. Hoe zit dat nou precies en wat zijn de voordelen? De populariteit van de badbevalling heeft de afgelopen jaren een aardige vlucht genomen. Toen Charlotte ruim 25 jaar geleden in opleiding was, bestond het fenomeen badbevalling niet. Zeer sporadisch koos een vrouw in die tijd voor bevallen in bad. Je kwam het bijna niet tegen. In de jaren na haar afstuderen begeleidde Charlotte wel wat vaker een bevalling in bad maar dat was meestal niet gepland. De barende vrouw zat dan in haar eigen bad de weeën op te vangen en als ze persdrang kreeg en uit bad wilde komen, zei Charlotte “blijf maar lekker zitten” en werd de baby in bad geboren. De moeders bij wie dit zo gebeurde, vonden het prachtig! Gaandeweg kwam de vraag om een bevalling in bad vaker en konden zwangeren een speciaal bevalbad huren. Bevallen in bad was hierbij alleen mogelijk in de thuissituatie. Naarmate er steeds meer vrouwen kwamen met het verzoek om hun bevalbad mee te nemen naar het ziekenhuis, werd het ook voor de ziekenhuizen duidelijk dat dit een wens /verzoek was waar ze iets mee moesten doen. Tergooi heeft hier met de bouw van het nieuwe ziekenhuis goed rekening mee gehouden en er zijn meerdere verloskamers met bad. Ook in de geboortecentra in Amersfoort (Meander) en Utrecht (Diakonessenhuis) zijn bevalbaden beschikbaar. Het Antonius ziekenhuis in Leidsche rijn heeft sinds de verbouwing eveneens bevalbaden gerealiseerd. Wat is er nou zo fijn aan bevallen in bad? Ten eerste is het erg fijn om de ontsluitingsweeën op te vangen in bad. Het warme water biedt verlichting en verzachting van de pijn. Tevens ben je licht in het water waardoor je je gemakkelijker kan bewegen. Zeker in de ronde bevalbaden kun je meerdere houdingen aannemen zoals liggen (op je rug of op je zij), zitten en op handen/knieen zitten. Je kan dan over de rand van het bad hangen met je armen terwijl je buik in het warme water hangt. Vrouwen die (een deel van) hun ontsluiting in bad opvangen, hebben significant minder vaak pijnstilling nodig! Ten tweede is het fijn om te persen in bad. Ook hier heeft het warme water een pijnstillend effect en helpen verschillende houdingen je goed door deze fase heen te komen. Je hele bekkenbodemspier is warm en week door het water waardoor je minder snel zal uitscheuren. Ten derde is het voor je kindje heel fijn om in bad geboren te worden. De baby gaat van het ene warme water naar het andere warme water. Doordat de baby niet gelijk een kou-prikkel ervaart, zal hij/zij niet meteen een adembeweging maken en kan de baby nog even onder water blijven. Dit is vaak een heel speciaal en mooi moment. Je kan als kersverse moeder en/of vader de baby zelf boven water halen. Soms wordt de placenta ook in het bad geboren maar soms zullen we je vragen om uit bad te komen zodat we dit op bed kunnen doen. Bevallen in bad kan ook wat nadelen hebben. Het is bijvoorbeeld voor ons als verloskundigen wat lastiger om goed te kunnen zien wat er gebeurt en ook het hartje luisteren is soms wat lastiger (afhankelijk van de houding van de barende). Sommige vrouwen krijgen het erg warm in bad. Dit kunnen we weer oplossen door wat verkoelende doeken om je schouders heen te leggen bijvoorbeeld. Soms merken we dat de barende vrouw haar draai niet kan vinden in bad of geen prettige houvast heeft. Uiteraard staat het je altijd vrij om in en uit bad te stappen wanneer jij dat wil! Wij houden in onze praktijk erg van badbevallingen en hebben hier ook veel ervaring mee. Heb je vragen over bevallen in bad? Stel ze gerust!

Wist je dat wij als verloskundigen ook zorg bieden om een zwangerschap te voorkomen? Best een logisch vervolg op je zwangerschap, bevalling en kraamperiode. De meeste vrouwen zitten dan al helemaal niet te wachten op een nieuwe zwangerschap! Maar ja, wat kies je dan? Voor veel vrouwen geldt dat ze na één of meerdere kinderen geen zin meer hebben in een pil of veel hormonen. Vaak hebben vrouwen vóór het krijgen van hun kinderen wel een lange periode de pil gebruikt. Geregeld horen wij dat dit tot klachten heeft geleid, zowel lichamelijk als psychisch en dat vrouwen hier niet meer naar terug willen. Er zijn na de geboorte van je kindje meerdere opties mogelijk! De 3 opties zonder gebruik van hormonen zijn: Condooms; zeer effectief en vaak gebruikt in de periode na je kraamtijd. Zeker in combinatie met het geven van borstvoeding vinden vrouwen dit vaak prettig. Koperspiraal; een koperspiraal is een al lang bestaande en zeer betrouwbare manier van anticonceptie. Vrouwen ervaren hier het voordeel van geen toegevoegde hormonen in hun lijf en hun eigen cyclus blijft zichtbaar en onverstoord. Het kan goed in combinatie met borstvoeding. Cyclusmonitoring; dit kan eigenlijk alleen als je een regelmatige cyclus hebt. In de periode na je bevalling en zeker als je borstvoeding geeft, is dit helemaal niet betrouwbaar en dus zeker geen aanrader! De 5 opties met gebruik van hormonen: Hormoonspiraal; dit is de meest betrouwbare vorm van anticonceptie. Het geeft wel hormoon af maar in veel lagere dosering dan de pil. Daarnaast werkt het plaatselijk en geeft het veel minder klachten door je hele lijf. Een bijkomend voordeel van een hormoon spiraal is dat het je menstruaties zal onderdrukken of laten verdwijnen. Bij een hormoonspiraal kun je kiezen uit een Mirena of Kyleena. Het hormoonspiraaltje kan goed in combinatie met het geven van borstvoeding, de hormonen komen niet/nauwelijks in de borstvoeding terecht. Implanon; dit is een hormoonstaafje dat in je bovenarm onder de huid geplaatst wordt. Het is een betrouwbare vorm van anticonceptie en kan in combinatie met het geven van borstvoeding. De hormonen komen wel in de borstvoeding terecht. Een Implanon kan je menstruaties uitvlakken maar soms ervaren vrouwen juist meer (onregelmatig) bloedverlies. Pil of borstvoedingspil; de pil is zeker weer een optie om te starten na je kraamperiode. De pil heeft echter wel effect op het geven van borstvoeding. Vaak zie je dat de borstvoeding terugloopt door het starten met de pil. Dit kan een onwenselijk effect zijn. Dan is er ook nog de borstvoedingspil (Cerazette). Deze heeft geen invloed op je productie en kan dus gebruikt worden tijdens het geven van borstvoeding. Omdat deze pil geen oestrogenen bevat is het wel van belang om deze pil heel consequent elke dag rond dezelfde tijd te nemen, anders is het niet meer betrouwbaar. Voor beide pillen geldt dat de hormonen wel in de borstvoeding terecht komen. Prikpil; deze vorm van anticonceptie mag in combinatie met borstvoeding. Het nadeel van de prikpil kan zijn dat na het stoppen met prikken lang kan duren voor je weer vruchtbaar bent. De hormonen komen wel in je borstvoeding terecht. Nuvaring; deze plaats je zelf voor het hebben van seks. De Nuvaring wordt afgeraden zolang je borstvoeding geeft. Let op dat combinatiepreparaten zoals de pil en Nuvaring een risico op trombose geven. Dit risico loopt op bij vrouwen die roken en/of boven de de 35 jaar zijn en/of vrouwen met een verhoogde BMI. Heb jij interesse in een spiraaltje of het Implanonstaafje? Dan kun je bij ons op de praktijk terecht! Twee van onze verloskundigen plaatsen spiraaltjes en 1 verloskundige is bekwaam in het verwijderen en plaatsen van een Implanonstaafje. Voor het plaatsen van een spiraaltje kun je vanaf 10 weken na je bevalling terecht. We bespreken de anticonceptie al met je in de kraamperiode. Heb je interesse, dan nemen we de opties met je door en kiezen we de vorm die het beste bij jou past. Je krijgt van ons een recept voor het spiraal van jouw keuze en deze haal je zelf op bij de apotheek. Gewapend met je spiraal kom je dan naar de praktijk voor de plaatsing. We nemen voor het plaatsen van een spiraal de tijd en leggen alles goed uit. Na het plaatsen controleren we met de echo nog of het spiraal goed in de baarmoeder geplaatst is. Afhankelijk van welk spiraal je gekozen hebt, ben je tussen de 5 en 10 jaar beschermd tegen zwangerschap. Wil je op termijn wel zwanger worden, dan verwijderen wij ook weer je spiraal. Voor een Implanonstaafje geldt dat deze al snel (direct) na de bevalling geplaatst kan worden. Ook hier krijg je een recept en we leggen je uit wat we gaan doen. Het Implanonstaafje heeft een werking van 3 jaar. Wil je na verloop van tijd het Implanonstaafje laten verwijderen? Dan kun je je weer melden. Heb jij nog vragen over anticonceptie? Bel ons dan gerust!

Steeds vaker hoor je of lees je over het maken van een geboorteplan of bevalplan. Beide staan voor hetzelfde. Wat houdt een geboorteplan in en wat schiet je er nou mee op? Ben je verplicht er een te maken? Lees hier alle ins en outs! Wat is een geboorteplan? Een geboorteplan staat voor een document waarin jij opschrijft wat jouw wensen zijn rondom jouw bevalling en de geboorte van jullie kindje. Er zijn online standaard geboorteplannen te vinden. Wij gebruiken op onze website de link naar de website van deverloskundige.nl. Daar vind je een standaard format met vragen die jou in gedachte door je bevalling heen loodsen. Door zo’n geboorteplan in te vullen, ga je vanzelf nadenken over wat jij vindt van de verschillende onderdelen van een bevalling en hoe jij daar graag mee om zou willen gaan. Soms zal je niet echt een idee hebben over wat je vindt of wil met een bepaald onderdeel. Je kan dit dan open laten of je meer verdiepen in dat onderdeel om zo wellicht te ontdekken wat bij jou past. Vragen die je in een geboorteplan kan tegenkomen zijn o.a. Waar wil je graag bevallen? Denk aan thuis, ziekenhuis of een geboortecentrum. Maar denk ook aan bijvoorbeeld “slaapkamer” of liever “woonkamer” als je daar meer ruimte hebt of het warmer is. Heb je voorkeur voor bepaalde houdingen? Denk aan bevallen in bad of op een baarkruk. Sommige vrouwen willen graag staan of onder de douche blijven. Heb je voorkeur voor pijnstilling? Soms geeft een vrouw aan snel voor een ruggenprik te willen gaan terwijl een ander liever zo natuurlijk mogelijk bevalt. Hoe kijk je naar medische interventies zoals het breken van de vliezen of het doen van een inwendig onderzoek? Heb je moeite met dit soort interventies, zorg dan dat je altijd eerst wil weten waarom een zorgverlener dit wil doen. Wat zijn de voordelen en wat de mogelijke nadelen? En weet dat een zorgverlener altijd eerst jouw toestemming nodig heeft voordat hij/zij kan overgaan tot een interventie. Hoe kijk je naar de bevalling als een keizersnee nodig blijkt? Wil je dat je partner mee gaat, wil je meekijken hoe de baby geboren wordt? Hoe kijk je naar de situatie als de baby met een kinderarts mee moet? Gaat je partner dan met de baby mee of wil je liever dat je partner bij jou blijft? Hoe kijk je naar de communicatie rondom jouw bevalling? Heeft jouw partner hier een actieve rol in? Zij er nog anderen bij jou aanwezig? Schiet je nou iets op met zo’n geboorteplan? Deze vraag krijgen wij geregeld. Want je kan je bevalling toch niet regisseren? En het gaat toch altijd anders dan je denkt of het wordt toch niet gelezen? Dat je je bevalling niet kan regisseren klopt. Er kunnen allerlei omstandigheden voorkomen waar je geen invloed op hebt. Maar waar je wel invloed op hebt, is hoe jij daarmee omgaat en vervolgens hoe wij daarmee omgaan! Als iemand een geboorteplan heeft waar in staat dat ze graag thuis en zo natuurlijk mogelijk wil bevallen, zal ons dat helpen onze zorg daar op af te stemmen. Zelfs als er dan een medische indicatie ontstaat, kunnen we zorgen voor een zo huiselijk mogelijke sfeer en een zo natuurlijk mogelijke benadering. Misschien kan je dan met een medische indicatie toch nog in het ziekenhuis in bad bevallen bijvoorbeeld! Met iemand die graag pijnstilling wil, zullen we wat sneller naar het ziekenhuis gaan om de hele procedure te laten starten en iemand niet lang te laten wachten. Als je hebt aangegeven graag op de baarkruk te willen bevallen, zullen we deze meenemen bij jouw bevalling. Maar verreweg het belangrijkste is goede communicatie! Hierin speelt jouw zorgverlener een hele belangrijke rol. Binnen het Geboortehuis staat goede communicatie met stip op nummer 1. We vinden het heel belangrijk je steeds te vertellen wat er gaande is, welke wegen we kunnen bewandelen en welke keuzemogelijkheden je hebt. Naast dat wij goed met jou willen communiceren, is het andersom net zo belangrijk. Zorg dat jij en je partner steeds goed begrijpen wat de situatie is door dit actief te bevragen! Denk aan vragen als: Kun je me uitleggen wat dit betekent? Wat kunnen we in deze situatie doen? Zijn er meerdere opties? Zitten er voordelen en/of nadelen aan? Zijn er risico’s? Zijn er ingrepen nodig? Moeten deze ingrepen meteen gedaan worden of kan dat ook later? Mogen we er even over nadenken? Wat nou als we even niets doen en afwachten? Wij gebruiken graag de B.R.A.I.N.S. methode, daarin zitten bovenstaande vragen verwerkt. Goede communicatie heeft een vergaande invloed op de beleving van jouw bevalling. Slechte communicatie kan de meest mooie bevalling in een vervelende ervaring veranderen. Maar goede communicatie kan de meest lastige complicaties tot een goede ervaring maken. Je niet gezien of gehoord voelen, je geen onderdeel van het proces voelen of het niet respecteren van jouw grenzen zorgen voor een nare ervaring. Door te vragen, door mee te denken in het proces en door aan te geven wat jouw grenzen zijn, zal je veel beter terugkijken op jouw bevalling. Dus vraag en wees niet bescheiden! Het is jouw bevalling en jouw lijf! Samen maken we er een prachtige beleving van! Ben je verplicht een geboorteplan te maken? Nee, je bent nooit ergens toe verplicht! Voel je vrij een geboorteplan te maken maar als je niet weet wat je ermee aan moet of liever de bevalling met een open vizier aangaat, is dat net zo goed! Vind je het lastig om een geboorteplan te maken maar zou je het wel graag willen? Vraag dan advies aan een van ons tijdens je controle op de praktijk. Je kunt ook kijken op onze bevalpagina, waar je ook een lege pdf template kun https://deverloskundige.nl/bevalling/tekstpagina/30/geboorteplan/