Een bevalling is een bijzondere kans om de regie te pakken als vrouw, te vertrouwen in jezelf en je kracht als vrouw.
Omarm de magie.
Lisa's Story
De geboorte van Benjamin...
De dag begint rustig...
Mijn zoontje Elliot is op de opvang en ik ga even koffie drinken met Ineke van de CP groep. De afgelopen maanden heb ik echt genoten van de CP sessies onder begeleiding van Lubien. En het is nu ook zo fijn om aan het einde van onze zwangerschappen samen ons ongeduld te
kunnen delen. Ik vertel Ineke dat ik de dag ervoor ‘stiekem’ een overtijd-massagebehandeling aan mezelf cadeau heb gegeven, ook al is de uitgerekende datum pas morgen. Ik ben er zo klaar voor (en klaar mee…de buik zit in de weg en heb nul energie). Ik ontdek als ik naar de wc ga dat ik de slijmprop ben verloren en moet Ineke vragen wat dat ook alweer betekent. Ineke is goed voorbereid
en heeft de bel instructies als screenshot op haar telefoon.
Ik hoef nog even niets…
Thuis merk ik dat ik lichte menstruatiekrampen heb die – in tegenstelling tot vorige dagen – blijven hangen.
Pas na het avondeten, als Elliot lekker in zijn bedje ligt, merk ik dat de krampen meer aanwezig zijn en regelmatiger worden. Ik herken het van mijn eerste bevalling: dit gaat doorzetten, maar het kan wel nog even duren. Ik zit op de yogabal en probeer mijn boek nog uit te lezen (want dat gaat natuurlijk niet meer lukken als de baby er eenmaal is). Ik kijk af en toe op mijn horloge en begin een beetje bij te houden hoe vaak de weeën komen en hoelang ze duren. Hoewel ze al om de 3-4 minuten komen zijn ze nog niet pijnlijk.
Toch bel ik om 22h00 het Geboortehuis en krijg Lubien aan de lijn.
Zo fijn om een bekende stem te horen. Lubien vraagt wat ik wil. Ik voel erg dat het nog niet nodig is dat ze komt: ik kan het nog prima opvangen. Richard en ik maken ons klaar om naar bed te gaan, wetende dat het nog even kan duren maar dat het ook snel kan gaan: het bad staat wel al (ongevuld) klaar in de huiskamer.
Eenmaal in de donkere slaapkamer worden de weeën heftiger. Slapen lukt niet meer. Om 00h30 als ik mij omdraai om op handen en knieën de weeën op te vangen hoor ik een luide plop – alsof er een ballon knapt. Mijn vliezen zijn gebroken! Ik spring van het bed, pak het glas dat naast mijn bed staat en probeer het vruchtwater op te vangen.
Ik vind het lastig in te schatten of het helder is en de weeën zijn nu zo heftig dat het toch wel tijd wordt om Lubien weer te bellen.
Wat een fijne energie hangt er in de kamer. Ik verwonder me over de snelheid en tegelijkertijd de kalme sfeer. Dit was de magische bevalling waar ik bij mijn eerste bevalling nog niet over durfde te dromen.
Dat doet Richard terwijl ik mij concentreer op de weeën die komen en gaan. Ik wil graag in het bevalbad wat Richard aan het vullen is, maar wil wachten tot Lubien er is. Zij kan dan bevestigen dat het vruchtwater helder is en we zeker weten lekker thuis kunnen blijven. Ik heb het koud, moet enorm rillen. Ik loop door het huis, ietwat ongeduldig, zit op de yoga bal en leun tegen de keukentafel aan. De weeën zijn nu zo heftig en snel achter elkaar dat ik ervan moet kotsen.
Om 1h00 klopt Lubien aan, terwijl ik net een wee opvang op de yoga bal. Zo fijn om haar te zien. Als de wee voorbij is vraagt Lubien mij hoe mijn dag is verlopen en ze checkt de hartslag van de baby.
Dan is er een moment van ja en nu? Lubien zit grijnzend naar me te kijken: het is tenslotte aan mij! Hoe fijn om te voelen dat ik de regie heb.
Dat gaat goed en het voelt allemaal heel relaxed.
Het is warm in huis, de kaarsen branden, de muziek staat zachtjes aan. Dan is er een moment van ja en nu? Lubien zit grijnzend naar me te kijken: het is tenslotte aan mij! Hoe fijn om te voelen dat ik de regie heb. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar hoeveel ontsluiting ik heb. Ik gok zelf even voordat Lubien gaat checken: 3-4 cm?
En ja hoor, goed geraden en aangevoeld. Bij mijn eerste bevalling duurde het toen nog best even, dus ik ontspan en stap het bad in met de gedachte dat het allemaal nog even gaat duren.
Het bad is heerlijk warm en Lubien en Richard zitten om me heen in het bad. Zo gezellig.
De warmte van het water maken de weeën ook heftiger, en ik moet even zoeken naar de juiste houding in het enorme bad. Lubien vraagt hoe ze er voor me kan zijn, en checkt of ik de tegendruk op mijn rug fijn vindt. Zo fijn dat ze mij volgt en ook concreet hulp aanbiedt.
Ik voel al snel veel druk naar beneden en kan de weeën niet echt meer wegpuffen. Herinneringen van mijn eerste bevalling komen terug: Oef, wat doet dit pijn en wat een kracht komt erbij kijken. Ik wil heel graag persen, maar waar ik bij mijn bevalling van Elliot steeds werd tegengehouden omdat ik nog geen volledige ontsluiting had, zegt Lubien al gauw de verlossende woorden: volg het maar!
Bij de eerste perswee voel ik het hoofd al staan. Ik denk 1) huh nu al! En 2) oh ja die ‘ring of fire’, dat is echt zo’n scherpe pijn.
De verbazing is op mijn gezicht af te lezen: Lubien deelt later dat mijn ogen helemaal open gingen op dat moment. Bij de 2 e perswee wordt het hoofdje geboren.
Opluchting en alweer verbazing: wat gaat dit enorm snel. Waar ik bij mijn 1e bevalling ruim 1.5 uur geperst heb zonder enige vooruitgang, lijkt het hier allemaal zo vanzelf te gaan. Ik was er al voor gewaarschuwd tijdens de controles: bij de 2e gaat het vaak veel sneller…en toch durfde ik daar niet vanuit te gaan.
En nu….Lubien moedigt mij aan even te wachten tot de volgende wee en gewoon even te voelen: ik voel het hoofdje van mijn bijna geboren zoon. Ik kan hem al een aai geven over zijn bol. Wat een magisch moment, een moment om nooit te vergeten. Dan volgt er weer een wee en om 1h48 is Benjamin geboren. Ik pak hem zelf aan en trek het heerlijke kleine lijfje uit het water en leg hem op mijn borst. Hoe snel is dit gegaan!
Door de snelle bevalling moet Benjamin even bijkomen, en hoewel ik het even spannend vind omdat hij zo grijs is en nog niet huilt, geeft Lubien mij het vertrouwen dat het allemaal ok is. Na een warme handdoek en wat gewrijf horen we het eerste huiltje van de kleine Benjamin. Hij is er! Geboren op zijn uitgerekende datum.
We blijven nog even heerlijk samen in het bad, en al snel volgt er nog een wee voor de placenta. Mijn buik is leeg, en ik voel echt de opluchting. Met Benjamin nog met de navelstreng aan de placenta stap ik uit bad. Een halve lotusbevalling, wow. Al gauw klopt de kraamzorg op de deur, ze heeft het feest gemist en is natuurlijk teleurgesteld. Ik heb nog veel naweeën, het is zo snel gegaan. In alle rust bewonderen we de kersverse baby, terwijl Elliot boven ligt te slapen en niets heeft meegekregen. Zo bijzonder. Wat een fijne energie hangt er in de kamer. Ik verwonder me over de snelheid en tegelijkertijd de kalme sfeer. Dit was de magische bevalling waar ik bij mijn eerste bevalling nog niet over durfde te dromen.
En nu is het echt zo gegaan als ik hoopte: thuis, in alle rust, zonder onnodig ingrijpen of medisch gedoe en met een verloskundige die perfect aanvoelt hoe ze er voor je kan zijn.
Ook de eerste dagen na de bevalling voelen we ons enorm gesteund door de fijne bezoekjes van Lubien, Charlotte en Barbara. Zo betrokken, warm en relaxed.
Voor altijd dankbaar!