Na 2 gezonde kinderen met probleemloze zwangerschappen en bevallingen dachten wij 7 jaar geleden "we willen nog wel een derde”.
We waren snel zwanger en de zwangerschap leek goed te gaan. Met 13 weken kregen wij weer een echo en helaas klopte het hartje van het kindje niet meer.
Rowena's Story
Verlies van 2 zoontjes tijdens een zwangerschap...
Na ongeveer een week zijn wij toen bevallen in het ziekenhuis van ons zoontje Nick, een klein mooi mensje waar op het oog niks mis mee was.
Wij mochten Nick mee nemen naar huis en hebben toen afscheid genomen en foto’s gemaakt en in een mooi mandje in de tuin begraven, zodat hij altijd dicht bij het gezin is.
Na deze zwangerschap besloten wij dat we nog steeds een kindje wilden. Ook nu weer snel zwanger, maar deze keer kreeg ik een vroege miskraam. Verdriet was weer erg groot. De wens voor nog een kindje was zo sterk dat we besloten om het toch weer te proberen. Ook nu was ik weer snel zwanger, maar ook deze keer werd het een vroege miskraam. Al met al zijn wij hierna nog 4 keer zwanger geweest en ook hier bij alle zwangerschappen een vroege miskraam gehad.
Het verdriet en de vraag waarom werd steeds groter. Ook omdat er medisch niks gevonden kon worden.
Maar de wens voor nog een kindje bleef wel. Nu de andere 2 kinderen ouder werden, hebben wij ook hen hierbij betrokken. Ook zij zouden graag nog een broertje of zusje willen.
Dus hebben wij toch besloten om nogmaals zwanger te worden, ook deze keer ging dat snel. Deze zwangerschap leek zeer goed te gaan. Alle controles en echo’s zagen er goed uit. Totdat we met ruim 19 weken weer naar de verloskundige gingen voor controle.
Helaas was er toen geen hartje te vinden en na met de echo te hebben gekeken werd onze nachtmerrie helaas toch weer waar. Ook dit kindje was overleden in de buik.
In een paar dagen tijd toch een kaartje, mandje etc. regelen om daarna in het ziekenhuis te bevallen. De bevalling ging prima en ons zoontje Tycho werd geboren.
Wat we toen zagen hadden we niet verwacht, hij had namelijk een flinke navelstreng omstrengeling.
De navelstreng zat meerdere keren om zijn hals. We mochten ook Tycho mee naar huis nemen, hebben stichting Still gebeld voor de foto’s en zij kwamen de volgende dag.
We hebben een week van Tycho afscheid mogen nemen, omdat we hem door middel van de water methode hebben kunnen verzorgen en vasthouden.
Met alles wat wij hebben meegemaakt, konden mijn gezin en ik er met elkaar en met andere mensen goed over praten, wat dan weer positieve kracht en energie gaf.
Deze methode was toen nog niet zo lang bekend en was er helaas nog niet bij ons zoontje Nick. Na een week hebben wij afscheid genomen en met de andere 2 kinderen Tycho in een mooie doek en in een mandje gelegd. De andere 2 kinderen hebben knuffeltjes en een briefje meegegeven en daarna hebben wij Tycho begraven in de tuin naast zijn broertje Nick, zodat wij hen nu nog steeds dicht bij ons hebben. Voor de verwerking van het grote verlies is het fijn om ze dicht bij ons te hebben.
Doordat er nu toch een oorzaak was en de wens zo groot was hebben wij als gezin besloten nogmaals voor een kindje te gaan. Ook nu waren wij snel zwanger. We waren gelijk onder controle bij de gynaecoloog. Deze wilde mij toch iets geven in de hoop dat het nu goed zou gaan, dus kreeg ik een bloedverdunner en een hormoon.
Ondanks dat de zwangerschap weer erg spannend was konden wij er wel weer enorm van genieten. De eerste maanden waren erg spannend maar toen wij de 20 weken echo gehad hadden en deze goed was, werd de spanning wat minder. Met 36 weken voelde ik het kindje minder bewegen, dit kwam ook doordat de placenta voor lag, maar heb wel extra CTG's gehad. Deze waren gelukkig altijd goed.
Toen wij met ongeveer 37 weken weer bij de gynaecoloog waren, stelde zij voor om (als wij dat zouden willen) de bevalling in te leiden in die week.
Dus met 37 weken en 6 dagen is na een goede bevalling onze gezonde, mooie zoon en broertje Noud geboren.
Bij onze eerste zwangerschappen waren wij altijd onder controle van het Geboortehuis, doordat wij uiteindelijk medisch werden moest ik naar de gynaecoloog.
Desondanks bleef het Geboortehuis altijd bij ons betrokken, wat zeer fijn was.
Charlotte is, hoe toevallig ook, bij alle 5 de bevallingen geweest, wat zeer fijn en vertrouwd was. We kijken daar nu nog steeds heel goed op terug.
Met alles wat wij hebben meegemaakt, konden mijn gezin en ik er met elkaar en met andere mensen goed over praten, wat dan weer positieve kracht en energie gaf.