Met behulp van de liefdevolle, professionele en adequate zorg van de dames van het Geboortehuis heb ik drie gezonde dochters mogen baren, Sophia in 2016, Feline in 2020 en Nina in 2022.
Mylene's Story
De geboorte van Nina...
Ze zijn alle drie thuis geboren en dankzij de goede zorg kijk ik met een goed gevoel terug op alle drie de bevallingen.
Mijn man ook, doordat de verloskundigen niet alleen oog hadden voor de kraamvrouw en de baby maar ook voor de vader en door hem gerust te stellen en bij alles te betrekken...
Tijdens de zwangerschap van Sophia was ik medisch en liepen mijn controles via het ziekenhuis en was ik alleen op papier aangemeld bij het Geboortehuis (wel kennis gemaakt). Toen mijn vliezen braken tijdens het stofzuigen zijn mijn man en ik naar het ziekenhuis gegaan. Omdat de weeën nog uit bleven stuurden ze me na wat controles weer naar huis om daar de weeën af te wachten, want dit kon nog wel even duren. Amper thuis diende zich de eerste wee aan. Ik voelde me al gauw niet lekker en de heftigheid van de weeën bouwde zich al snel op van mild tot behoorlijk pittig.
We ondernamen nog geen actie want we verkeerden in de veronderstelling dat het nog uren ging duren, dat is wat we hadden gehoord en gelezen, zeker bij een eerste bevalling. Toch raakte ik redelijk gestrest naarmate de weeën echt heftig werden en mijn man met behulp van een app concludeerde dat dit voorweeën moesten zijn. Als dit slechts voorweeën waren wist ik niet hoe ik de rest ging overleven. Toen ik het begon uit te schreeuwen belde hij toch maar het ziekenhuis. De verloskundige daar luisterde mee en zei dat we niet meer moesten komen, maar dat ze de verloskundige en een ambulance onze kant op zou sturen.
Het enige wat ik hoorde was ‘ambulance’, wat me nog banger maakte, want met deze helse pijn wilde ik niet vervoerd worden. Voor mijn gevoel was Desiree van het Geboortehuis er binnen 10 minuten nadat mijn man gebeld had, ze was er in een flits. We hadden elkaar nog niet eerder ontmoet en Desiree wist ook niet wat ze aan zou treffen omdat ik vanwege mijn medische status naar het ziekenhuis had gemoeten.
Vanaf het moment dat ze er was, was ik ontzettend opgelucht en dankbaar. Ze wist me vrij snel uit mijn paniek te halen en vertelde precies wat ik moest doen. Ik had kennelijk al persweeën en mocht gelukkig beginnen met persen. Na twee uur persen werd Sophia om 2.26u op mijn borst gelegd, gezond en wel.
In de tussentijd waren de ambulance broeders gearriveerd maar Desiree had alles onder controle waardoor ze net zo snel vertrokken als dat ze binnen waren gekomen. Zonder complicaties en zonder knip of scheur was de beoogde ziekenhuis bevalling een succesvolle thuisbevalling geworden. Ik was en ben Desiree onwijs dankbaar voor haar kundigheid, snelheid en vermogen om een schreeuwende, barende vrouw in paniek tot bedaren te krijgen.
Toen Feline geboren moest worden was net de allereerste lockdown afgeroepen. Ik wilde aanvankelijk in het ziekenhuis bevallen maar vanwege corona was thuisbevallen veiliger. Door mijn eerste ervaring met Desiree had ik er vertrouwen in dat deze bevalling ook goed zou gaan thuis.
Deze bevalling begon zonder weeën maar met een aanzienlijke hoeveelheid bloedverlies. Vanwege de hoeveelheid bloed kwam Charlotte alvast poolshoogte nemen. Desiree had dienst maar zij was nog bezig met een bevalling.
Terwijl Charlotte er was begonnen de eerste weeën en ook nu nam de mate van heftigheid in korte tijd toe. Ik was blij dat Charlotte er al was omdat ik door de eerste keer wist hoe snel het ineens kon gaan. Ze had een geruststellende invloed op me en gaf me vertrouwen voor de bevalling.
Desiree loste Charlotte af toen ik al tegen de persweeën aan zat echter waren mijn vliezen nog niet gebroken, dus brak Desiree deze. Feline bleek in het vruchtwater te hebben gepoept, maar het leek Desiree geen goed idee om alsnog naar het ziekenhuis te gaan gezien de ervaring met de snelheid van mijn vorige bevalling.
Dat had ze goed ingeschat, want niet veel later had ik om 8.39u Feline in mijn armen.
Gezond en ze deed het prima ondanks dat ze wat vervuild vruchtwater had binnen gekregen.
Zonder scheur of knip, mede doordat Desiree me een paar keer had gezegd te stoppen met persen en de wee weg te puffen anders was het wellicht wel gebeurd.
Ik was en ben Desiree onwijs dankbaar voor haar kundigheid, snelheid en vermogen om een schreeuwende, barende vrouw in paniek tot bedaren te krijgen.
In de tussentijd waren we verhuisd van Bussum naar Almere Poort en had ik me aangemeld bij een verloskundige in de buurt toen ik zwanger was van Nina. Ik vond dat erg jammer want het liefst beviel ik ook van de derde onder begeleiding van het Geboortehuis. Na de eerste controle in Almere zei mijn gevoel dat ik toch het Geboortehuis moest bellen en vragen of er een mogelijkheid was dat ik me toch bij hen kon aanmelden.
Ik kreeg Lubien aan de lijn, die ik toen nog niet kende en zij zei me dat ze zou bespreken wat er mogelijk was. Ze belde me terug met de mededeling dat ik welkom was. Ik was dolblij. Het was, zeker vergeleken met de eerste twee, fysiek een zware zwangerschap. Ik voelde me hierin gesteund door Lubien en Charlotte tijdens de controles. Ruim twee weken voor de uitgerekende datum voelde ik Nina minder bewegen dus ging voor controle langs op de praktijk. Alles bleek in orde maar Lubien opperde de mogelijkheid om in het ziekenhuis een extra check te doen als ik me daar geruster door zou voelen. Zij had me al gerust gesteld, dus het was niet nodig, maar ik vond het heel fijn dat ze die keuze aan mij liet. Twee dagen later kreeg ik een bloeding en dit deed me herinneren aan hoe de bevalling van Feline begon, dus ik belde Charlotte. Het was al 21.00u maar Charlotte wilde me nog even zien voordat ik de nacht in zou gaan.
Er waren geen weeën en tijdens de controle bleek dat de hoeveelheid bloed niet zorgwekkend was. Ik kon weer naar huis en moest bellen als er iets veranderde. Het bleek loos alarm. Alhoewel ik vanaf dat moment wel 2 à 3 cm ontsluiting had. Ik wist niet dat je daar dagenlang mee rond kon lopen. Zo leerde ik steeds nog wat bij, ook al had ik al twee kinderen.
Ik was blij dat Charlotte er al was omdat ik door de eerste keer wist hoe snel het ineens kon gaan. Ze had een geruststellende invloed op me en gaf me vertrouwen voor de bevalling.
Het wachten en het valse alarm vielen me zwaar. Ik zat er echt al behoorlijk doorheen.
Tijdens de controle bij Lubien een paar dagen later zei ze dat ze verwachtte dat het niet lang meer op zich zou laten wachten. Als het er de week erop bij de volgende controle nog niet was zouden we kunnen bepalen of en wanneer we de bevalling konden inleiden.
Dit vond ik zo’n verademing, alleen al het idee dat ik niet tot week 40 of 41 zou hoeven wachten. Ik stelde dit heel erg op prijs dat ik zelf ook inspraak had. Lubien raadde me wel op subtiele manier af om zelf mijn vliezen te breken aangezien ik zelf had onderzocht en waargenomen dat ik al enige centimeters ontsluiting had en de vliezen kon voelen.
Het is jouw lijf zei ze, maar je kan beter de natuur zijn gang laten gaan. Ik was niet van plan om ze zelf te breken, maar kon het zeer waarderen dat ze het op een adviserende en geen belerende toon zei.
Anderhalf etmaal later belde ik Lubien midden in de nacht met de mededeling dat ik dacht dat de bevalling begonnen was. Mijn vliezen waren gebroken (spontaan 😊) en de eerste weeën
Los van de zwangerschappen en bevallingen wil ik ook mijn waardering uiten ten opzichte van Simone die mijn man en mij al vanaf 2018 begeleid in onze relatie en de daarbij behorende struggles.
waren begonnen. Ik was even bang voor weer een vals alarm, maar Lubien zei dat ze eraan kwam. Mijn man maakte de meisjes wakker en kleedde ze aan om ze naar opa en oma te brengen. Maar toen Lubien was gearriveerd en had vastgesteld hoe ver ik al was zei ze tegen mijn man dat het wellicht beter was als hij thuis zou blijven en opa en oma de meisjes zouden komen halen. Heel goed want net toen opa en oma de kinderen hadden gehaald en de deur achter zich dichttrokken perste ik voor de derde en laatste keer en daar was Nina. Vlak voordat ik begon met persen zei ik tegen Lubien dat ik het eng vond om te persen. Ik herinnerde me de bevalling van Feline dat ik een paar keer moest stoppen om te voorkomen dat ik uitscheurde. Maar Lubien zei: ‘Voel zelf maar…’ Ik voelde hoe ver het hoofdje al uitstak en toen was ik overtuigd en gerust gesteld.
In slechts twee uur en tien minuten tijd vanaf het moment dat ik wakker werd van buikpijn en mijn gebroken vliezen werd Nina geboren om 4.44u. Wederom zonder scheur of knip.
Voor het verhaal zou het mooi zijn geweest als Desiree ook de derde bevalling had begeleid. En ook door de prettige ervaringen natuurlijk.
Maar ik was ook ontzettend blij en dankbaar met Lubien, zoals zij me (al vanaf de controles) vertrouwen in mezelf gaf, over mijn eigen gevoel en inschattingsvermogen, voor haar rust die ze uitstraalt en het betrekken van mij in het maken van keuzes en behouden van controle over de gang van zaken.
Los van de zwangerschappen en bevallingen wil ik ook mijn waardering uiten ten opzichte van Simone die mijn man en mij al vanaf 2018 begeleid in onze relatie en de daarbij behorende struggles.
Ze heeft ons al een heel eind op weg geholpen sindsdien en heeft mij ook op individueel niveau enorm geholpen en doet dat nog steeds. Ik ben ik mijn leven een aantal obstakels tegen gekomen waar ik verschillende hulpverleners voor heb gehad, maar oprecht kan ik zeggen dat alleen Simone echt de vinger op de zere
plek kan leggen en inzichten geeft waar ik daadwerkelijk wat aan heb.
Haar manier van communiceren vind ik erg fijn, wat ze zegt komt binnen omdat ze snapt waar ze het over heeft, en ze overziet dingen en weet dat helder over te brengen. Ze deinst niet terug om je de waarheid te vertellen, maar altijd op een positieve opbouwende manier.
Die eerlijkheid stel ik op prijs en daar kan ik wat mee. Ze heeft de theorie van haar opleidingen goed onder de knie, maar belangrijker, ze weet deze kennis in de praktijk te brengen op een constructieve en behapbare manier. Alleen kennis uit een boek maakt je nog geen goede therapeut of coach is mijn ervaring.
En dat is Simone in alle opzichten dus wel.
Zoals gezegd, voor het verhaal zou het mooi zijn geweest als Desiree ook de derde bevalling had begeleid. En ook door de prettige ervaringen natuurlijk. Maar ik was ook ontzettend blij en dankbaar met Lubien, zoals zij me (al vanaf de controles) vertrouwen in mezelf gaf, over mijn eigen gevoel en inschattingsvermogen, voor haar rust die ze uitstraalt en het betrekken van mij in het maken van keuzes en behouden van controle over de gang van zaken.
