“Zou je jouw verhaal willen opschrijven en met ons delen voor op de website, want hij is zo bijzonder”, zei Charlotte aan het eind van mijn kraamweek tegen mij. Ik had mij dit helemaal niet zo beseft...
Michelle's Story
De geboorte van Ole
Sinds kort zijn wij een gezin van vijf; Martijn en ik zijn nu veertien jaar samen en hebben samen Guus (2018), Jip (2020) en Ole (2023) mogen krijgen. Guus en Jip zijn beiden via medische bevallingen geboren, Ole is thuis geboren.
Guus werd met 32 weken, spontaan en veel te vroeg geboren. Er is nooit een medische oorzaak gevonden voor zijn vroeggeboorte, hij was er “gewoon” plotseling. Met 32 weken geboren worden, betekende voor ons 6 weken in het ziekenhuis leven, om vervolgens (gelukkig) met een kerngezonde baby naar huis te kunnen gaan. Mijn bevalling van Guus was prima, maar mega hectisch. Natuurlijk ging niets zoals ik had gehoopt en werden alle beslissingen voor mij gemaakt, ten gunste van Guus. Dit moest voor zijn gezondheid, maar het verkleurde mijn beeld van een bevalling.
Toen werd ik zwanger van Jip. Dat ik direct medisch werd verklaard, vond ik heel heftig. Misschien naïef, maar die had ik niet gelijk aan zien komen.
De begeleiding bij deze zwangerschap in zowel de eerste- als de tweedelijn gekregen en met 30 weken zwangerschap moest ik verplicht met verlof. Week 32 was een kleine hel, omdat we veel angst voelden dat ook Jip te vroeg zou komen. Maar die week ging voorbij en ook de weken daarna bleef hij fijn in mijn buik zitten.
Jip is uiteindelijk met een inleiding met 41 weken geboren. Ook weer medisch, maar nu veel minder hectisch en rustiger voor ons drieën.
Toch merkte ik zelf na verloop van tijd na de bevalling dat er ook nu weer beslissingen tijdens deze bevalling werden gemaakt, waar ik eigenlijk meer regie over had willen hebben. Wij hebben altijd de wens gehad voor drie kinderen, dus de hoop was er dat dit met een derde zwangerschap anders zou gaan.
Voor mijn derde zwangerschap kwam ik bij het Geboortehuis terecht en vertelden Martijn en ik ons verhaal aan Charlotte. Op onze vraag “moeten we dan nu weer naar het ziekenhuis?” werd ons voor de eerste keer het vertrouwen van een mogelijke thuisbevalling gegeven. Mits het wenselijk zou zijn voor de baby (uiteraard) en er geen complicaties zouden optreden.
Wij beiden zijn er nog steeds van onder de indruk hoeveel verschil het kan maken als je zelf de regie in handen mag hebben, over een gebeurtenis die zoveel impact op je leven heeft.
Met wat extra controles in het ziekenhuis, gingen Martijn en ik vol vertrouwen door deze zwangerschap en ging ik met 36 weken met verlof. Ondertussen had ik met de verschillende verloskundigen van het Geboortehuis mijn wensen voor een thuisbevalling in bad uitgesproken en gaven zij mij alle vier het vertrouwen dat dit zeker een mogelijkheid zou kunnen zijn.
Ole werd op zijn uitgerekende datum, 3 december, thuis in bad geboren. Het was een droom bevalling. Ik mocht het helemaal zelf doen. Het was Charlotte haar dienst en zij was samen met onze fantastische kraamverzorgster Barbara erbij om ons door de bevalling heen te begeleiden.
Het bevallen in bad zou ik aan iedereen aanraden, wat is dat heerlijk. Het opvangen van mijn weeën ging heel rustig en toen Ole er eenmaal was, kwam hij in alle rust, in het warme water, op deze wereld.
Wat wij zo bijzonder vinden, is het vertrouwen dat wij kregen vanuit het Geboortehuis, dat een thuisbevalling na twee medische bevallingen nog een optie zou zijn. Tijdens mijn derde bevalling heb ik zelf mogen aangeven wat ik wel en niet wilde en waar ik behoefte aan had. Het vertrouwen dat Charlotte mij daarin gaf en de rust die daarbij ontstond, maakten dat zowel Martijn als ik deze bevalling als heel bijzonder hebben ervaren.
Wij beiden zijn er nog steeds van onder de indruk hoeveel verschil het kan maken als je zelf de regie in handen mag hebben, over een gebeurtenis die zoveel impact op je leven heeft.
En natuurlijk: in het geval van Guus en Jip moesten wij voor hun gezondheid in het ziekenhuis zijn en heeft het ons twee kerngezonde jongens opgeleverd.
Maar het vertrouwen, de rust en liefdevolle begeleiding bij de zwangerschap en bevalling voor Ole is iets wat wij nooit zullen vergeten en waar we altijd dankbaar voor zullen zijn.