Pats.. daar klapte mijn vliezen, een gevoel van blijdschap ging door me heen.
‘s Middags was ik in het ziekenhuis geweest voor een ctg-scan en een echo, alles was goed. Inmiddels was ik 41+3 en was ik wel klaar voor de bevalling maar de kleine meid dacht daar blijkbaar anders over.
Laura's Story
De geboorte van Noortje...
Althans tot die avond toen om 19 uur ik een stroompje voelde terwijl ik op de bank tv lag te kijken.
Mijn man pakte snel handdoeken en wonder boven wonder is niets vies geworden. (Dat je je daar nog druk over kan maken op zo’n moment haha)
Tot die avond had ik al drie keer voor weeën gehad, regelmatige serieuze weeën, maar ze stopte steeds als ik ging liggen. Mentaal vond ik dat heel zwaar. Elke keer de knop omzetten van ‘Yes, de kleine meid gaat komen, het gaat eindelijk beginnen’ naar ‘weer geen baby en wie weet wel een inleiding in het ziekenhuis.’ (Die ik echt niet wilde.)
Dus ik was zo opgelucht toen mijn vliezen braken. Het eerste wat ik dacht was: ‘ik heb binnen 24uur mijn baby in mijn armen’ en als het sneller gaat dan mijn eerste bevalling dan is het nog véél eerder.
Ik ben snel onder de douche gestapt en zag al snel dat het ‘foute boel’ was; meconium, de kleine had in het vruchtwater gepoept.
Daar ging mijn plan om thuis in bad te bevallen en zag mezelf al op een ziekenhuisbed aan de banden liggen.
Nee nee nee dit ging me niet gebeuren..
Van mijn eerste bevalling wist ik dat ik door het warme water van het bad de weeën veel beter op kon vangen. Ik wil niet naar het ziekenhuis en al helemaal niet bevallen op bed met een wildvreemde aan mijn zij...
Barbara W., de verloskundige, kwam langs om even te kijken hoe het met me ging. De weeën waren al snel intenser geworden maar ik kon er nog een beetje doorheen praten.
Lubien zou de dienst bijna van haar overnemen en zat nog in een online Centering Pregnancy meeting dus de vraag was of ik het tot die tijd nog vol kon houden.
Ik stond onder de warme douche en de weeën waren nog goed op te vangen dus prima. En anders konden we bellen en zou ze er met 5 minuten zijn, dat gaf een geruststellend gevoel.
Drie kwartier later verscheen Lubien achter de douchewand met stagiaire Kayleigh. Ik moest een beetje lachen want precies twee weken geleden stonden ze hier ook tijdens mijn eerste serieuze weeën (waarvan ik toen natuurlijk nog niet wist dat het voorweeën waren). Door de meconium moest Lubien mijn zorg overdragen aan het ziekenhuis maar ze wist dat ik dat echt niet wilde.
Dus samen zochten we naar een veilige (!) tussenoplossing. Lubien belde de verloskundige in het ziekenhuis en besprak twee opties:
1. We komen naar het ziekenhuis maar we gebruiken de kamer dus de zorg blijft bij mij
2. We blijven thuis, maar met meconium willen we dat natuurlijk liever niet.
Ik hoorde dit natuurlijk pas achteraf en vond dit best een brutale zet maar O wat ben ik haar dankbaar dat ze het zo heeft aangepakt!
Zo fijn dat Lubien mijn wensen voorop zette en deze oplossing aanbood. Zo was de extra zorg, mocht die nodig zijn, dichtbij maar kon ik wel bevallen zoals ik had gehoopt; helaas niet thuis maar wel in bad. Zo fijn!
Lubien kwam met goed nieuws de badkamer in: het bevalbad in Tergooi was nog beschikbaar, wat een opluchting! En Lubien kreeg toestemming van de verloskundige van het ziekenhuis (en dus buiten het standaard protocol om) om de verloskamer te gebruiken en dus de zorg niet over te dragen. Wat was ik daar dankbaar voor!
Zo fijn dat Lubien mijn wensen voorop zette en deze oplossing aanbood. Zo was de extra zorg, mocht die nodig zijn, dichtbij maar kon ik wel bevallen zoals ik had gehoopt; helaas niet thuis maar wel in bad. Zo fijn!
Mijn moeder was inmiddels aangekomen bij ons thuis om voor onze oudste dochter te zorgen. We zijn direct de auto in gestapt. Oe die weeën opvangen in de auto was echt geen pretje, gelukkig wonen we op maar 5min afstand van het ziekenhuis. In een rolstoel naar de verloskamer (toch een beetje ongemakkelijk met gebroken vliezen haha), direct het bad gevuld en om 21 uur kon ik erin. O wat voelt dat warme water fijn!
Elke nieuwe wee was weer zoveel sterker, pff hard werken zeg. Op de buikweeën had ik een beetje invloed, dat gaf me wel een goed gevoel.
En bij de rugweeën hielp een beetje duwen en masseren. De weeën voelden zo anders dan tijdens mijn eerste bevalling. Vreemd hoe je lichaam zo anders kan reageren.
Ineens voelde ik me licht misselijk. ‘Yes’, ging er door mijn hoofd, ‘dan ben ik al een heel eind gevorderd!’. Vol ongeloof vroeg ik Lubien of dat al mogelijk was. Ik lag voor mijn gevoel nèt in bad. Maar ze bevestigde dat het heel snel ging en dat ik het goed deed. Zo fijn die lieve mensen aan de rand van het bad.
Ik heb me zo gesteund en gedragen gevoeld tijdens mijn zwangerschap en bevalling. Niets was te gek en ik was altijd welkom met alles.
Mijn lieve man bleef me knuffelen en aaien over mijn schouder. Ik voelde me zo gesteund. ‘Ik voel al persdrang, kan dat wel?!’
Lubien: ‘Zucht weg wat je weg kan zuchten en pers zachtjes mee als dat niet meer lukt’. Wat een kracht kwam er vanuit mijn binnenste. En een gevoel van herkenning kwam terug, oja zo voelde dat. Een paar minuten later kon ik de persdrang niet meer wegpuffen. Ze moet eruit schreeuwde alles van binnen! Ik perste mee en na een paar keer verscheen het hoofdje. Nee nee nee, ik voelde haar weer terug mijn buik in verdwijnen. Zo gemeen! Maar met de volgende wee werd het hoofdje geboren en de wee daarna was ze er al. Wow wat ging dat snel!
Wat een opluchting, zo’n intens gevoel. De navelstreng zat om haar nekje maar ze lag nog onderwater dus geen paniek. Kayleigh draaide haar rond om het van haar nekje te bevrijden. Samen tilden we haar uit het water, wat is ze mooi! Zo puur en klein! Onze kleine Noortje, wat ben jij welkom!
Het duurde even voordat ze ging huilen, Lubien stelde me gerust en vertelde dat dat veel vaker gebeurd met kinderen die de zachte landing van een badbevalling ervaren. Yes, ze huilde en keek ons aan maar werd al snel weer rustig. Dit lieve kleine meisjes mocht ik 9 maanden bij me dragen en nu gaan we je echt leren kennen. Wat zie ik daar naar uit!
Lieve Lubien, Kayleigh en alle andere lieve dames van het geboortehuis, dank jullie wel voor alle goede zorgen en jullie liefde!
Ik heb me zo gesteund en gedragen gevoeld tijdens mijn zwangerschap en bevalling. Niets was te gek en ik was altijd welkom met alles.
Dank jullie wel en ik hoop dat jullie nog heel veel andere mama’s dit gevoel mogen geven!
