We zijn nog steeds heel dankbaar voor de fijne en warme start met elkaar...
Anouk's Story
De geboorte van Evi...
Als voorbereiding op de bevalling van mijn eerste kindje hebben we vanaf 16 weken zwangerschap gekozen voor begeleiding door middel van haptonomie.
Heel bijzonder om al vroeg in de zwangerschap contact te leren maken met onze dochter, en te ervaren hoe zij reageert op onze aanrakingen en energie. En ook veel aandacht voor wat er te wachten staat bij de bevalling.
We keken dan ook enorm naar haar uit toen inmiddels week 42 aanbrak. Heel spannend die laatste weken, wanneer zal het beginnen?
Meerdere strippogingen die week
leidden nog niet tot weeën. We hadden al een aantal keren onze wens voor thuisbevallen met Charlotte besproken, en door haar rust, vertrouwen en begeleiding gaf ze ons alle ruimte om rustig nog even af te wachten om te kijken of het lichaam zelf de geboorte op gang zou laten komen.
Zelfs een extra dagje uitstel voor ons geregeld voordat de bevalling ingeleid zou worden.
Precies de dag voordat de inleiding dan toch gepland stond werd ik vroeg in de ochtend wakker met wat lichte krampen en gerommel. Enthousiast en vol adrenaline begon ik de dag.
Charlotte zou in de ochtend nog een keer langskomen om te kijken of er inmiddels iets meer ontsluiting was zodat ze nog een laatste strippoging kon doen.
Dit keer leek er wel iets meer te gebeuren, een aantal uren daarna, rond 12:00 uur, kwamen regelmatige lichte weeën om de 30 min.
Gedurende de dag werden de weeën steeds regelmatiger en sterker. Rond 16:00 uur zijn we de weeën gaan timen, en kwamen ze elke 10 minuten.
Rond 20:00 uur kwamen de weeën elke 5 minuten en werden ze ook een stuk pittiger.
Tegen 21:00 uur kwamen er ook rugweeën bij. Erik wist door de voorbereiding met haptonomie precies hoe hard hij moest drukken op mijn onderrug.
Dit verzachtte de pijn, en zo kon ik mij volledig focussen op mijn ademhaling en visualisatie... (elke wee is een stapje dichterbij onze dochter..)
Vast van plan Charlotte niet te vroeg te bellen, en de mogelijke tegenvaller van slechts een paar centimeter ontsluiting hield ik dapper vol. Tegen middernacht merkte ik dat het steeds lastiger werd de weeën op te vangen, en hebben we Charlotte gebeld.
Yes! Het bevalbad stond inmiddels al klaar in de kamer en de kaarsen brandden al. Het warme water was zo heerlijk!
Toen Charlotte er was bleek ik al bijna 8 cm ontsluiting te hebben. Yes! Het bevalbad stond inmiddels al klaar in de kamer en de kaarsen brandden al. Het warme water was zo heerlijk!
Met Charlotte was ook Jasinka meegekomen. Zij was in opleiding en ook al betrokken bij de eerdere bezoekjes.
Dora, onze geboortefotografe, en Barbara, onze kraamverzorgster werden gebeld, en niet veel later braken op het toilet mijn vliezen.
Gelukkig geen meconium-houdend vruchtwater, en na een laatste meting van de ontsluiting mocht ik starten met persen.
Het warme water in het bad voelde heerlijk, maar het persen vond ik lastig.
Charlotte stelde voor om een andere houding aan te nemen. Dit hielp even, maar ik vond het lastig te voelen waar ik heen moest persen.
Uiteindelijk stelde Charlotte voor de baarkruk te proberen en dit werkte voor mij perfect, met de zwaartekracht mee.
Een aantal weeën later, om 05:39 werd onze dochter, Evi, thuis geboren.
Wat een overweldigend gevoel en emotie!
Met het prachtige licht van de opkomende zon even heerlijk samen gelegen.
Hoe mooi kwam dit allemaal samen tijdens de bevalling!
Het voelde als een geweldige samenwerking tussen Erik, onze dochter en mijzelf.
Ik ben ook ontzettend dankbaar voor de liefdevolle begeleiding van Charlotte en Jasinka, die mij positief stimuleerden en veel vertrouwen uitstraalden. Ze hebben beiden een hele rustige en fijne energie.
Echt een geweldig geboorteteam!
We zijn nog steeds heel dankbaar voor de fijne en warme start met elkaar. En hoe mooi dat het nog zo mocht gaan zoals we hadden gehoopt.
