Een rollercoaster aan emoties; zo voelden de eerste weken nadat we bij Charlotte hoorden dat er een tweeling in mijn buik waarschijnlijk al gestopt was met ontwikkelen in een pril stadium.
Anna's Story
Rollercoaster aan emoties
Van de blijdschap toen we erachter kwamen dat ik in verwachting was, kwam de shock.
De complete shock dat het er twee bleken te zijn, ongeloof dat de hartjes niet klopten, heel hard samen lachen want wie had twee kiddo’s verwacht, hoop op een wonder, angst dat dat niet zou gebeuren tot teleurstelling en intens verdriet toen bleek dat de miskraam onvermijdelijk was.
Het krijgen van de miskraam en de impact ervan op mijn hoofd en lijf had ik zwaar onderschat. Omdat er sprake was van een ‘missed abortion’ hadden we in overleg met Desiree besloten de zwangerschap met medicatie af te breken.
Hoewel Desiree waarschuwde dat het een mini-bevalling zou zijn, kon ik me daar geen voorstelling van maken. Ik vond het ongelooflijk moeilijk om de medicatie in te nemen. Lang heeft het gevoeld alsof ik mijn kinderen ‘vermoord’ had. Alsof ze niet welkom waren, terwijl ze juist zo ontzettend welkom waren. Een gevoel van enorme leegte overheerste en ik voelde me uitgeput. Het heeft me in die periode (en daarna) ontzettend geholpen om te praten met de verloskundigen, mijn psycholoog, met familie, vrienden en uiteraard mijn man
Bij de check-up in het ziekenhuis na 1 week, liet de arts zien dat er alweer een nieuw eitje aan het ontwikkelen was. Voor de grap probeerden we het nog eens en twee weken later bleek ik weer in verwachting.
Het voelde onwerkelijk.
Achteraf gezien was het snel, mijn lichaam had ik nog niet de tijd gegund om te herstellen. Helaas volgde bij 6 weken bloedverlies. Op de echo was te zien dat ik weer een miskraam had gehad.
Hoewel we zelf het liefst er meteen weer voor wilden gaan, hebben we op advies van de verloskundigen en psycholoog de tijd genomen om te rouwen en herstellen. Ik vond die periode heel erg lastig. Veel mensen in onze omgeving vertelden dat ze een kindje kregen. Terwijl ik het de ander gunde, voelde ik ook jaloezie en het verlangen om het zelf mee te maken. Ik hield me groot als we bij mensen waren, maar kon intens verdrietig zijn als we thuiskwamen. Het delen van ons verhaal kon gelukkig bij veel mensen, maar sommige mensen vonden het lastig zich voor te stellen hoe het voelde. Wat we ook heel frappant vonden was dat als we erover vertelden, bleek dat iedereen wel iemand kende met een dergelijk verhaal. Zoals Lubien al zei, doet het ‘t natuurlijk niet zo goed op een feestje, maar er wordt (helaas) nog te weinig openlijk over gesproken.
Na vier maanden voelde ik me mentaal en fysiek weer redelijk de oude. We gingen er weer voor. Die periode voelde weer als een rollercoaster. Twee dagen na iedere eisprong kreeg ik allerlei klachten, zoals ik ze gehad had in mijn beide zwangerschappen. Ik kreeg hoop en vervolgens teleurstelling als mijn menstruatie toch begon.
Een maand of drie later bleek ik wel in verwachting. Mijn man moest de uitslag van de test voorlezen, ik durfde er niet naar te kijken. Toen het positief bleek, huilde ik van geluk en nog geen tien minuten later vloog de angst me aan. Ik was ontzettend bang om de baby weer te verliezen.
Gelukkig gaat deze zwangerschap goed en zijn we in de fantastische handen van alle dames van het Geboortehuis. Vanaf het begin af aan denken ze mee, luisteren ze en loodsen ze ons door de spannende momenten. Ondanks het feit dat ik de baby sinds een week of 4 regelmatig voel, blijft de angst om het kindje te verliezen groot. De angst om met lege handen na de geboorte te staan zit helaas diepgeworteld. Soms is dat gevoel heftiger aanwezig dan anders. Als we een echo hebben of luisteren naar het hartje dan zakt het soms een paar dagen weer wat meer naar de achtergrond. Maar bij het minste of geringste laait het ook weer op. Gelukkig mogen we altijd bellen en kunnen we onze zorgen delen. De persoonlijke aandacht waarmee zorg hier verleend wordt voelt voor ons geweldig.
Gelukkig gaat deze zwangerschap goed en zijn we in de fantastische handen van alle dames van het Geboortehuis.