Een bevalling thuis bij een brandende open haard terwijl het buiten heel hard sneeuwde. Hieronder deelt Adelyne haar verhaal...
Adelyne's Story
De geboorte van Boris...
Zes weken voor mijn uitgerekende datum verhuisden wij van Amsterdam richting Bussum en kwam ik terecht bij het Geboortehuis.
In een vogelvlucht leerde ik alle verloskundigen kennen van de praktijk, bij alle vrouwen had ik direct een ontzettend fijn gevoel. Gezien mijn vorige bevalling van mijn dochter, wist ik dat mijn bevalling snel zou gaan verlopen. Zodra ik iets zou voelen, zou ik contact op moeten nemen met de praktijk.
Het was zondag 7 februari, er lag buiten zo’n 15 cm sneeuw. In jaren had het niet zo heftig gesneeuwd als nu. Code rood was er gemeld door het KNMI. Mijn dochter was uit logeren bij haar opa en oma, ik had de dag ervoor al zo’n voorgevoel.
Stel de bevalling begint en het is code rood, dan wil ik er zeker van zijn dat ik thuis in alle rust kan bevallen. Na een hele fijne nacht en zelfs uitslapen met ontbijt op bed (komt nauwelijks voor door onze dochter die vaak om 7 naast ons bed staat) kreeg ik die dag wat lichte rugpijn.
Ik werd in de middag wat onrustig en ben maar een bananencake gaan bakken. Iets wat ik normaal nooit doe. Tegen het avondeten zette de rugpijn door in lichte rugweeën.
Ik besloot om rond 19:00 de verloskundige te bellen. Ik kreeg Charlotte aan de telefoon. Stiekem was ik daar heel blij mee, want ik voelde direct een klik met haar. De weeën waren nog onregelmatig en duurde zo’n 30 seconden. Na overleg met Charlotte moest ik terugbellen als de weeën iets intensiever en heftiger werden.
Het was ijskoud buiten en het sneeuwde flink. Mijn man stak de open haard aan, wat sfeerkaarsjes en zette de afspeellijst op met muziek die ik speciaal had samengesteld voor mijn bevalling.
Ik ging liggen op de bank en vond een klein speelballetje van mijn dochter, die ik mooi kon gebruiken om heel hard in te knijpen als ik de weeën moest weg puffen.
Rond 21:00 besloot ik Charlotte, de verloskundige weer te bellen want ik kon de weeën inmiddels niet heel makkelijk meer weg puffen.
Bij aankomst zag Charlotte direct aan me dat het serieus aan de gang was.
Ze stalde rustig al haar spulletjes uit en vroeg aan mijn man om de bank af te dekken. Ik was verbaasd want ik had gedacht dat we richting de (koude) slaapkamer moesten om de bevalling voort te zetten.
Deze setting met open haard, sfeermuziek en kaarsjes vroeg om een mooie thuis bevalling zei ze. Direct straalde ze heel veel rust en vertrouwen richting mij uit.
Charlotte vond deze setting prachtig en vond het geen probleem om de bevalling in de woonkamer te begeleiden.
Deze setting met open haard, sfeermuziek en kaarsjes vroeg om een mooie thuis bevalling zei ze. Direct straalde ze heel veel rust en vertrouwen richting mij uit.
Het gaf mij veel zelfvertrouwen. Ze benoemde dat ze zag aan mij dat ik al in een ver stadium zat aan de heftigheid van de weeën te zien.
Tijdens mijn eerdere controles had ik met de verloskundigen afgesproken om mij aan zet te laten tijdens mijn bevalling. Ik wilde de regie houden, de hele bevalling. Charlotte gaf mij direct de regie en steunde en begeleide mij op de juiste momenten. Door naar me te kijken, gaf ze mij de benodigde support. Op momenten dat ik het zwaar kreeg, gaf zij mij het vertrouwen om het los te laten, de pijn en het gevoel van de baby die naar buiten wilde te laten zijn.
Een prachtig, natuurlijk proces vond plaats waarbij een oerkracht mij overviel en ik deze oerkracht durfde toe te laten door de steun van Charlotte.
Mijn zoon kwam met een flinke snelheid ter wereld en ik kon Charlotte wel zoenen van geluk. We hebben het samen geflikt dacht ik; mijn man, de verloskundige en ik. Onze prachtige zoon Boris, werd om 1:01 geboren. Met op de achtergrond een knetterende haard vuur en mijn man naast me vol tranen van geluk lagen de baby en ik bij te komen van de bevalling. Charlotte was super trots en zei dat ik het super goed gedaan had. Al snel voelde ik dat de placenta ook zijn weg naar buiten moest vinden. Ik kreeg weer persdrang. Terwijl mijn zoon inmiddels bij zijn vader lag, sleepte Charlotte mij nog door de bevalling van de placenta heen. Tot het einde was ze er.
De uren na de bevalling kletste we nog wat na met een stukje versgebakken bananencake en liepen we alle zaken door. We haalde een matras naar beneden voor mijn man en sliepen die nacht op de bank met het haardvuurtje op de achtergrond.
De dagen na de bevalling kwam Charlotte nog langs voor controles. We kletsen wat na en bespraken de prachtige bevalling die door ons beide als bijzonder was ervaren. Alleen al voor deze ervaring zou ik het zo nog een keer overdoen, alhoewel bevallen uit oerkracht bestaat en het heel hard werken is, durf ik toch wel te zeggen dat ik dit keer een droombevalling heb gehad. In hoeverre een bevalling een droom kan zijn natuurlijk... ;)